Laporan AFP yang dipetik oleh Harian Metro (28/11/11) jelas menceritakan segala-galanya. NATO umpama sebuah organisasi ketenteraan yang dahagakan darah sehingga yang berpihak kepada mereka pun (secara teknikal) menerima tempias serangannya. Itu belum kita masukkan 'kesilapan' serangan sebelum ini termasuklah di Libya. Apa yang jelas ialah pakatan 'Atlantik Utara' ini sebenarnya tidak pernah menghiraukan keselamatan dan sebarang kemungkinan kepada sekutu mereka asalkan 'serangan' mereka berjaya.
Keadaan sebegini berlaku di setiap peperangan menentang 'paksi kejahatan' yang dipimpin oleh US dan negara-negara Eropah. Peristiwa pasukan tentera luar mengebom rakyat tempatan yang memihak kepada mereka merupakan sesuatu keadaan yang biasa, sedangkan pasukan tentera seperti NATO ini dikatakan memiliki senjata yang canggih, mampu melancarkan serangan ke atas koordinat yang tepat dan telah terlebih dahulu mendapat sumber-sumber yang 99.9 peratus sahih sebelum melancarkan sebarang serangan. Namun, kekerapan penyimpangan yang amat ketara menyebabkan kita boleh mempersoalkan layakkah sebuah badan ketenteraan Barat yang begitu berkuasa diberikan autonomi untuk membuat sesuka hati mereka untuk memuaskan kempen 'perang terhadap keganasan?'
Kejadian di Pakistan yang mengorbankan 26 nyawa tentera tempatan bukanlah kali pertama dan mungkin bukan yang terakhir yang dikatakan sebagai 'salah bom/bedil.' Dalam peperangan zaman moden ini, bom dan peluru tidak kenal kasihan dan tidak mengenal orang. Jadi, untuk mengatakan bahawa NATO 'tersilap' pecaturan merupakan satu kenyataan yang bersifat apologikal tanpa menjurus kepada sebab mereka begitu yakin bahawa kawasan serangan benar-benar merupakan kawasan Al-Qaeda.
Sebagaimana tentera Amerika menyerang rumah, masjid dan hospital di Iraq dan Israel menyerang kawasan penempatan awam yang 'mempunyai penentang mereka/Hamas' kita amat yakin Barat satu hari nanti akan melakukan perkara yang sama bagi merasionalkan serangan terhadap Iran. Apa yang tetap menjadi persoalan ialah mengapakah Barat yang berpaksikan 'demokrasi' tidak mahu terlebih dahulu menyerang Korea Utara yang terang-terangan mengisytiharkan mereka telah membangunkan senjata nuklear sedangkan terlalu sibuk menentang kumpulan atau negara-negara yang 'kedengaran arab' atau 'militia Islam.' 'Harapan baru' yang dikemukakan oleh Obama ternyata palsu kerana di tangan beliau sahaja, begitu ramai orang bukan-US yang mati dibedil oleh tentera US sama ada atas nama negara Uncle Sam itu ataupun pakatan yang disertai US. Malah, beliau lebih licik lagi dengan menggunakan NATO sebagai alat untuk menyerang negara lain bagi menyembunyikan graviti sebenar peperangan supaya kelihatan seperti 'Dunia menetang keganasan' dan bukannua 'US menentang keganasan.'
Oleh yang demikian, kelicikan US lebih tertonjol dengan membabitkan orang lain untuk menjalankan kempen ketenteraan menentang demokrasi. NATO dipergunakan dengan sepenuhnya bagi memperjuangkan idea Barat dan menentang sesiapa sahaja yang menghalang demokrasi ala-Barat. Setelah terlibat dengan pelbagai peperangan, mereka mempunyai peluang yang luas untuk memperdagangkan senjata dan selepas perang tamat, mereka juga berpeluang untuk terlibat dalam pembangunan negara yang menjadi sasaran ketenteraan itu. Buktinya, US tiba-tiba menjadi salah sebuah negara pengeluar minyaK bersandarkan 'sumber' mereka di Iraq.
US nampaknya begitu dahagakan sumber asli seperti petroleum dan penguasaan ekonomi dunia sehingga sanggup berbuat apa sahaja demi mencapainya. Alasan seperti mengembalikan demokrasi dan menentang paksi kejahatan merupakan sebab yang begitu mujarab bagi menghalalkan kegiatan ekonomi bebas yang ditunjangi oleh mereka untuk terus bermandiri.
Hal ini akan menyebabkan mereka dapat mengekalkan kepercayaan dunia bahawa merekalah kuasa ekonomi dunia dan yang paling 'tahu mengenai kebebasan.' US seterusnya memberikan momokan berkenaan keganasan semata-mata bagi mengalihkan tumpuan terhadap kenazakan ekonomi mereka sendiri yang dikelilingi oleh hutang dan pengangguran. Dan dengan mempergunakan pakatan seperti NATO, US akan cuba menyelindung daripada belakang segala tindakan negara tersebut melancarkan perang terhadap negara-negara yang tidak tunduk kepada desakan mereka. Selepas negara yang diserang menjadi lunyai, merekalah yang akan 'membangunkan' semula negara tersebut bagi membuktikan 'kebertanggungjawaban' mereka. Namun, kita pun mengetahui hasrat sebenar US dok sibuk-sibuk menyerang negara orang kononnya bagi mempertahankan demokrasi negara lain.
Justeru, tidak hairanlah kekotoran yang dipalitkan oleh US terhadap badan seperti NATO; kesemuanya bagi membuktikan kuasanya sebagai polis dunia. Disebalik sindiran No Action Talk Only yang selalu digambarkan terhadap organisasi ketenteraan tersebut, apa yang jelas ialah tindakan sebenarnya hanya akan dilakukan apabila melibatkan kepentingan US sahaja!
Nampaknya nama timangan baru yang wajar diberikan ialah 'No stake for American? Talk only laaa... '
No comments:
Post a Comment