Sekali lagi, isu guru mendapat
perhatian di media cetak dan eletronik lantaran cadangan untuk menetapkan agar
mereka turut bekerja selama sembilan jam sehari sebagaimana kakitangan awam
yang lain. Salah satu maklum balas yang sempat diperoleh ialah daripada seorang
pengarang dalam ruangan ‘Surat’ Berita Harian (17/11/11) yang begitu
mempertahankan guru kerana terasa berdosa dengan penghinaan kepada guru-guru. Tidak tahulah
sama ada memang ada ‘penghinaan’ sedemikian atau cadangan sembilan jam bekerja
itu yang sebenarnya ‘menghina guru.’
Sambil memasukkan permasalahan
sosial dan masalah berkaitan pendidikan, beliau turut minta untuk kita
merenungkan adakah patut untuk dikaitkan bilangan guru sebagai punca kepada
masalah tersebut. Lalu diakhiri dengan frasa ‘jika anda menjadi guru, anda
pasti nampak apa yang anda tidak nampak.’ Dengan beban tugas guru yang
meningkat dan terpaksa pula berdiri semasa mengajar, terlibat dalam menguruskan
ko-kurikulum dan acara padang kemudian terpaksa menanda buku murid di rumah!
Lalu ditegaskan pula kecekapan
penggunaan masa oleh guru kerana dan tidak mungkin guru keluar daripada sekolah
untuk urusan peribadi dan duduk di kantin lama semasa kerja. Termaktub dalam
audit bahawa guru hanya boleh duduk 30 minit sahaja sepanjang masa dia berada
di tempat kerja (baca: sekolah) dengan berdiri daripada pagi sampai tengah hari
sedangkan kakitangan kerajaan lain boleh duduk di kantin lebih daripada 30
minit melakukan sesuatu yang bukan ‘kerja’. Kalaulah guru curi tulang, sudah
tentu ibu bapa tahu kerana anak akan memberitahu perkara tersebut kerana
cikgunya tidak masuk kelas. Diakhiri warkah tersebut dengan menegaskan supaya
cikgu diberikan penghormatan yang tinggi.
Penulis berasa kagum dengan
semangat pengarang dalam ruang 'Surat' Berita Harian begitu membela profesion
keguruan. Kita anggaplah beliau ialah seorang kakitangan awam biasa dan
benar-benar membela guru sehingga dapat merasakan dan melihat apa yang selama
ini tidak dapat dilihat dan dengan pengakuan betapa ramainya kakitangan awam
yang duduk tersadai berehat-rehat menghabiskan masa dengan perkara-perkara yang
bukan profesion lebih lama daripada guru. Jadi, walaupun kakitangan awam biasa
bekerja selama sembilan jam, sebenarnya mereka bekerja kurang daripada masa
itu. Seolah-olah sungguhpun masa bekerja kakitangan biasa lebih lama daripada
guru, mereka bekerja lebih mudah daripada guru. Tak payah berdiri pun!
Akan tetapi, pemikiran sehingga
ke tahap perlu berdiri lama lebih daripada orang merupakan satu kenyataan yang
agak 'liar' kerana ternyata bukan guru sahaja yang perlu berdiri sepanjang
masa. Kadang-kala, operator pengeluaran pun perlu berdiri sepanjang masa kerana
polisi syarikat. Pekerja binaan pun tidak pernah duduk semasa melakukan tugasnya.
Juru wang pun kadang-kala tak sempat duduk kerana terpaksa melayan pelanggan
yang ingin membayar.
Walaupun diakui bahawa guru perlu
'menanda buku' di rumah, pekerja industri pun bukan kesemuanya mempunyai masa
kerja yang tetap. Ada yang syif tengah malam buta dan ada yang kerja Sabtu-Ahad
tanpa sebarang OT. Ada pegawai, penolong dan pembantu penyelidik yang memang
kerjanya terpaksa menunggu sehingga uji kajinya selesai dalam satu sela masa,
juga kurang rehatnya. Juga doktor, juru rawat dan pelbagai lagi pekerjaan
kritikal yang mungkin tidak menikmati kemudahan masa sembilan jam. Juga pegawai
pertahanan negara terutamanya bagi polis peronda yang kini, Inspektor pun kena
turut meronda! Setiap masa sebenarnya mendedahkan diri kepada bahaya penjenayah
dan juga kritikan sinis dipergunakan oleh kerajaan. Oleh sebab itu, banyak juga
pekerjaan-pekerjaan yang tidak tetap masanya dan berbahaya juga.
Guru merupakan tugas yang mulia
dan sangat diberkati. Janganlah kerana isu-isu seperti masa bekerja ini terlalu
diberatkan seolah-olah guru dihina. Guru tetap mulia dan mulut-mulut yang
mengkritik itu dan ini mungkin berasa kecewa mungkin sebab guru diberi
perhatian yang begitu besar oleh kerajaan. Maklumlah, kakitangan kerajaan
merupakan jantung hati kepada kerajaan. Akan tetapi, pada masa yang sama juga
kita perlulah juga sedari bahawa beban kerja yang ditanggung oleh guru sentiasa
bertambah; teknologi semakin canggih, capaian maklumat yang semakin luas dan
budak yang semakin cerdik. Oleh sebab itu, semua yang terlibat pun mesti
berlapang dada dan tak usah menghina. Semua pekerja mempunyai peranan
masing-masing dan perlu menghargai satu sama lain.
Martabatkan munsyi berjiwa
merdeka!
Artikel berkaitan
No comments:
Post a Comment