Polan melawan polan (Bahagian 2)

(Sambungan Polan melawan polan (Bahagian 1))

Kemudian di tempat tinggal penulis ialah pertembungan antara orang kuat PAS, Naib Presiden Salahudin Ayub dan penyandang iaitu orang kuat Uda Holding, Nur Jazlan Mohamed. Aura Tok Mat di Parlimen Pulai memang tidak boleh dipertikaikan hingga kini. Almarhum begitu berjasa di Pulai sebelum menyerahkan kerusi kepada Datuk Abdul Kadir Annuar pada 1999. Pada 2004 pula, Nur Jazlan diperkenalkan dalam arena politik tahah air secara serius apabila mengambil alih tempat Abdul Kadir dan berjaya mengekalkan kerusi tersebut kepada BN.

Beberapa isu tempatan yang menggenangi kawasan ini, daripada penempatan di kawasan Kampung Pasir hinggalah penempatan kawasan setinggan di kawasan Kempas. Misalnya, satu ketika dahulu, kawasan Jalan Persiaran Tanjung dipenuhi dengan kedai menjual kereta terpakai dan rumah-rumah setinggan, sehinggalah simpang masuk Hospital Permai lama. Kini, Hospital Permai pun sudah berpindah ke tempat baharu (dan lebih 'canggih'), semua rumah setinggan di kawasan tadi sudah dirobohkan sehinggakan kawasan tersebut menjadi botak licin. Pada masa yang sama, terpacaklah isyarat 'tanah ini milik Kementerian Kesihatan Malaysia.'

Kalau masa hendak merobohkan 'setinggarden' hari itu, bukan mainlah pihak Pakatan menggunakan isu itu semau-maunya. Kerajaan Johor zalim, menganiaya rakyat, memeras-ugut rakyat dan sebagainya. Malah, Khalid Samad daripada Shah Alam pun turun ke sini bersama-sama memprotes tindakan kerajaan yang tidak membela rakyat. Perkara inilah yang menjadi lobang besar yang membolehkan kepercayaan kepada pembangkang dipupuk di kawasan kuat BN ini sehingga menjadi satu peluang besar untuk Salahudin Ayub mencuba diri.

Perancangan telah dibuat agak lama, dan di tambah pula keengganan PAS Kelantan untuk mengemukakan 'calon luar' menjadikan misi Salahudin semakin jelas untuk beradu nasib di negeri kelahirannya sendiri. Bukannya beliau tidak pernah mencuba, melainkan percubaan tersebut menemui kegagalan. Biasalah, zaman sebelum 2004 dikatakan sebagai zaman kegemilangan BN/UMNO di Johor yang menjadi 'intan payung' dan 'jantung hati' parti pemerintah. Sebab itulah satu ketika dahulu keluar kenyataan 'kalau BN letak batu pun mereka boleh menang.' Selepas peristiwa ‘salah isi borang’ di DUN Senggarang, kubu kuat BN ini mula menampakkan kerapuhannya dan terbukti apabila pada PRU ke-12, DAP berjaya menempatkan lima orang wakil rakyat di Johor (satu parlimen, empat DUN) dan pihak PAS memperoleh dua kerusi (kedua-duanya DUN).

Bagi Nur Jazlan, peranannya sebagai Pengerusi UDA boleh digunakan (telah pun digunakan) oleh pihak lawan untuk menjatuhkan kredibilitinya. Perubahan hala tuju dan penjualan aset-asetnya dalam rangka 'penyusunan semula' UDA menjadi modal yang boleh digunakan untuk menghentam beliau. Bagaimana pun, beliau bukanlah orang yang tidak berbuat apa-apa langsung di tempatnya. Setidak-tidaknya, Plaza Angsana menjadi saksi kepada beberapa 'acara' pemimpin bersama rakyat. Kawasan perumahan pangsa Taman Cempaka misalnya telah dicat semula setelah puluhan tahun; sampai ‘diiklankan’ usaha tersebut dalam akhbar terbitan NST menjelang PRU kali ini. Taman Dahlia pun sudah dapat masjid baru. Baru-baru ini penduduk sekitar pun sudah dapat tong sampah yang baru. Perlu diakui kawasan perumahan SEDC ini agak jarang menghadapi masalah sampah.

Mungkin banyak lagi perkara yang telah beliau lakukan/selaraskan dengan pihak berkuasa yang tidak diketahui oleh umum. Sementelah pula, dalam peperangan persepsi dalam PRU ke-13 ini, persoalannya ialah sudah cukupkah apa yang beliau laksanakan untuk masyarakat tempatan dan sudah popularkah beliau untuk mengekalkan kerusi tersebut.

Jadi, pertemuan dua calon ini sangat menarik kerana kedua-dua calon merupakan calon yang berkaliber untuk parti masing-masing. Nur Jazlan misalnya pernah menyatakan hasrat untuk bertanding ke peringkat Timbalan Presiden UMNO dalam pemilihan parti terdahulu (tapi tak dapat sebarang pencalonan) dan Salahudin Ayub memanglah sudah mempunyai jawatan kukuh dalam PAS. Kemenangan mana-mana calon akan mengukuhkan lagi resume mereka sebagai penumbang nama besar parti lawan dan mungkin mampu menjadi batu loncatan kepada jawatan yang lebih signifikan sekiranya parti masing-masing turut menang pada PRU kali ini.

Seterusnya ialah di Lembah Pantai apabila berlaku pertandingan tiga penjuru di kawasan panas tersebut. Puteri Reformasi Nurul Izzah (dah boleh panggil Mak Reformasi) dijadualkan bertemu dengan Raja Nong Chik (BN) dan seorang calon bebas Rusli Baba. Penulis mengaku tidak mempunyai maklumat langsung tentang Rusli Baba namun mungkin beliau merasakan beliau boleh menang sekiranya beliau bertanding. Adat rasional, orang bertanding untuk menang, tidak begitu? Memang tak sangka pun ada calon lain selain Raja Nong Chik dan Nurul Izzah di Lembah Pantai. Oleh sebab itu, kehadiran pihak ketiga akan menjadikan pertarungan kali ini lebih enigma. Bukan untuk kerusi ini sahaja, malah di kerusi-kerusi berpenjuru yang lain juga.

Menarik di sini ialah corak pengundian orang Lembah Pantai kerana inilah kali pertama YB Nurul Izzah mempertahankan kerusinya. Sebagaimana yang digembar-gemburkan oleh media arus perdana betapa penyandang kerusi dikatakan tidak berkhidmat kepada parlimennya, tak buat kerja, susah hendak bertemu dengannya dan pelbagai lagi kata-kata yang agak negatif yang dituju kepadanya. Namun, berkat usaha Menteri Wilayah Persekutuan, penduduk di Lembah Pantai mendapat pembelaan yang sepatutnya walaupun beliau bukanlah ahli parlimen yang dipilih di kawasan itu. Hal ini menjadikan Raja Nong Chik popular di kawasan itu kerana beliau orang tempatan, sering turun padang mengambil tahu masalah dan menyelesaikannya. Justeru, beliaulah yang layak menjadi wakil rakyat di kawasan itu.

Hujah ini pun turut skeptikal bagi pendapat penulis. Kalaulah seorang YB yang menang, tak buat kerja apa-apa pun di kawasan yang ditandinginya tapi, kawasannya itu tetap mendapat pembelaan daripada orang lain, mengapa susah-susah pengundi hendak menukar YB di tempat itu? Kalau calon BN kalah pun, kawasan itu tetap mendapat pembelaan, jadi taruhan untuk kerusi tersebut semakin kecil. Bukan semua rakyat tahu apa yang ahli parlimennya buat di kawasan, jadi ada dikalangan mereka pun bukannya kisah apa ke benda pun! Sudahnya, rakyat di kawasan tersebut pun tak perlulah terlalu kritikal untuk memilih calon kerana ‘mereka tetap dibela oleh kerajaan meskipun ahli parlimen mereka daripada pembangkang!’

(Bersambung….)