Yingluck kehabisan tuah

Rusuhan Singapura Little India: Realiti rakyat semasa

 

… Sambungan makalah dalam versi digital)

- Sebelum ini, sekumpulan warga China yang bekerja untuk syarikat perkhidmatan pengangkutan awam SMRT membuat piket haram yang sudah cukup ‘menggemparkan’ warga Singapura. Empat diantara mereka dipenjara, diberhentikan kerja dan dihantar pulang ke negara asal.

- Bertitik tolak daripada kes itu, ketidakpuasan hati pekerja asing terhadap layanan yang diterima daripada majikan di Singapura dan rakyat Singapura didakwa teruk, seolah-olah mereka bukannya insan.

- Bayangkan, sekiranya negara yang majoritinya berbangsa Cina itu dikatakan kurang mesra kepada pekerja daripada China, apatah lagi mereka yang berasal daripada negara lain?

- Isu ini telah dibincangkan dalam rancangan televisyen berbentuk majalah dan ternyata, faktor bahasa sangat penting dalam mendapat layanan daripada masyarakat tempatan.

- Menyentuh sudut lain, ketegasan kerajaan Singapura dalam bertindak terhadap sebarang kejadian yang ‘pelik’ di negara itu (seperti rusuhan, tunjuk perasaan) tampak lebih menonjol berbanding apa yang berlaku di negara kita.

- Sampai sekarang pun, kita tidak tahu apa kisahnya tuntutan saman BERSIH 2.0, jauh sekali tindakan yang dikenakan kepada pelaku-pelaku yang telah merosakkan harta benda awam ketika tunjuk perasaan itu. Apatah lagi dengan BERSIH 3.0 yang jauh lebih dahsyat kesannya kepada harta benda awam, orang awam dan kecederaan penjawat awam yang sedang menguatkuasakan undang-undang (polis).

- Ketiadaan sebarang tindakan konkrit dan jelas di Malaysia, jika dibandingkan dengan langkah-langkah yang diambil oleh negara seberang tambak, dan UK misalnya semasa keganasan Tottenham; menunjukkan betapa mulianya penguatkuasa di Malaysia yang membiarkan sahaja harta benda awam yang dirosakkan oleh perusuh atau penunjuk perasaan tanpa sebarang tindakan undang-undang.

- Agaknya sebab itulah juga DBKL perlu meningkatkan cukai harta kepada pelanggan-pelanggan di wilayah itu kerana perlu menanggung barang kemungkinan tunjuk perasaan dan rusuhan akan datang yang akan dilaksanakan.

- Sebab itulah boleh dikatakan pembangkang negara ini jauh lebih bertuah apabila tindakan undang-undang ketika mereka meluahkan perasaan menggunakan cara demonstrasi jalanan tidak seteruk apa yang berlaku di negara-negara lain.

- Pendeknya, kejadian rusuhan di Singapura menjadi pengalaman baharu untuk rakyat di sana. Sayangnya liputan yang dibuat oleh wartawan negara itu tidak sebaik, semenyeluruh dan selengkap mereka membuat liputan di Kuala Lumpur untuk BERSIH dan Inikalilah, misalnya.

- Mungkin sebab rusuhan itu tidak dijangka, jadi tak sempatlah mereka bersiap-sedia membuat laporan ekslusif sebagaimana mereka membuat laporan huru-hara di negara lain.

- Ataupun, mungkin wartawan yang pakar bab-bab nak cerita pasal rusuhan tak pernah duduk elok di negara sendiri kerana mereka sibuk mencari rusuhan di negara orang, seperti koresponden di Indonesia, Thailand (yang sememangnya dalam keadaan rusuhan tika dan saat ini) dan tentunya, Malaysia!

- Selain itu, kejadian itu menjadi amaran terbaik untuk Malaysia dan kerajaan Malaysia tentang rusuhan ‘kaum’ dan pengambilan pekerja asing.

- Pekerja asing ialah manusia dan patutlah mereka dilayan sebagai pekerja. Bukan semuanya mendatangkan masalah, ramai yang sememangnya bekerja dengan jujur, untuk mencari rezeki kepada anak-bini. Meski terbukti juga ada di kalangan mereka yang menjadikan negara ini sebagai sarang jenayah.

- Namun, kebergantungan kita kepada mereka menjadi penyebab utama sebarang permasalahan yang timbul akibat pekerja asing; bukanlah hendak menyalahkan semuanya kepada mereka!

Nota hujung

Artikel Jennifer Wells di :

http://www.forbes.com/sites/jenniferwells/2013/12/09/singapores-little-india-riot-a-shock-but-not-a-total-surprise/

Tunggu Naik Bil

MengKPIkan Najib

Perempuan-perempuan UMNO

UMNO dan Ahli Sunah Wal Jamaah

 

 

Catatan pascaterbitan (8/12/2013)

 

Nampaknya, sangkaan baik penulis bahawa 'Perlembagaan Persekutuan' yang diusulkan untuk dipinda bagi memasukkan konsep Ahli Sunnah Wal Jamaah di dalam Perhimpunan Agung UMNO tahun ini agak pramatang apabila tuan Presiden mengkhususkan pindaan tersebut kepada 'Perlembagaan parti.' Aduh, jangkaan penulis nampaknya meleset dan perlu dikendurkan semula terutamanya berkaitan mengkanunkan akidah Ahli Sunnah Wal Jamaah sebagai akidah rasmi belum kesampaian!

 

Bagaimanapun, permulaan untuk mengkonsepkan Ahli Sunnah Wal Jamaah di dalam parti UMNO itu sendiri sebenarnya satu langkah yang amat berani kerana setakat ini pun, UMNO merupakan parti politik pertama yang hendak berbuat demikian bagi mentakrifkan fahaman akidah yang dipegang di dalam perlembagaan parti . Sekiranya benar dan berjaya dilakukan, maka hal itu turut boleh dikatakan sebagai membuka lembaran baharu bagi perjuangan parti politik Malaysia dalam memperjuangkan akidah yang benar.

 

Hal ini secara langsung akan menidakkan orang Melayu yang berfahaman bukan-Ahli Sunnah Wal Jamaah untuk menyertai UMNO dan melucutkan sama sekali ahli UMNO yang bukan berfahaman Ahli Sunnah Wal Jamaah. Mungkin ada parti lain yang boleh dijadikan sebagai alternatif?

 

Semoga perjuangan menegakkan akidah Ahli Sunnah Wal Jamaah di negara ini kekal relevan bagi membasmi ajaran-ajaran sesat yang menular di dalam masyarakat muslim yang semakin membimbangkan.   

Mungkinkah atau mungkirkah bersama

Ustaz Kazim MT UMNO ???

Naik gaji pun nak bising

Cukai dan pengkhianatan

 

Semalam, PM Najib mengeluarkan satu perbandingan yang sangat keras terhadap mereka yang lari daripada membayar cukai iaitu sebagai pengkhianat kepada negara. Beliau turut mengaitkan patriotisme dengan membayar cukai kepada negara bagi mereka yang diwajibkan melaksanakan tanggungjawab demikian.

Barangkali beliau bercakap dengan emosi yang begitu membuak-buak dengan semangat patriotisme yang tinggi ketika itu. Dalam majlis yang sama iaitu Seminar Pemerkasaan Ekonomi, beliau turut mengulaskan isu pengundi Bangladesh dan GST. Sambil menyifatkan patriotisme bukan semata-mata menghunuskan senjata untuk mempertahankan negara, beliau turut mengaitkan pembangkang sebagai pakar pusing apabila menyifatkan sikap mereka yang sering menuduh melulu kemudian tidak mengaku pula tuduhan melulu yang mereka lakukan.

Penulis sangat bersetuju bahawa negara ini mempunyai pembangkang yang lemah kerana kebanyakkan kritikan mereka bersifat retorik seolah-olah mereka lebih mulia dan lebih betul dalam segenap perkara. Dengan sebuah pakatan yang rapuh dan berniat semata-mata untuk menumbangkan kerajaan BN dan ke Putrajaya, mereka tidak mempunyai dasar yang bersama yang lebih baik daripada BN; dengan ada yang bersifat sekular, ada yang bersifat asal boleh dan ada satu lagi yang ditepek dengan bedak Islami, namun kini bacul hendak mengaku ingin menegakkan negara Islam.

Bagaimanapun, hal-hal itu sama sekali tidak menafikan yang keadaan pimpinan Najib bukanlah lebih baik daripada pembangkang dalam serba-serbi. Malah, dalam beberapa keadaan, cara BN dan PM Najib lebih tidak masuk akal kerana beliau bermain dengan api.

Tatkala beliau memperkhianatkan golongan yang lari daripada membayar cukai, beliau turut perlu tahu bahawa hasil pulangan terbesar untuk negara ialah daripada pembayar cukai juga! Dan selepas perlaksanaan GST kelak, boleh kata semua orang di Malaysia secara tidak langsung akan menjadi pembayar cukai!

Maka apakah definisi beliau terhadap orang yang lari membayar cukai? Adakah mereka yang mengadakan potongan gaji namun meminta pelepasan itu dan ini sebagai lari daripada cukai? Atau kenapa tidak sahaja disebutkan penghisap rokok seludup juga pengkhianat negara kerana mereka tidak membayar harga cukai rokok? Atau adakah usahawan-usahawan internet yang kaya-raya yang sanggup berhenti kerja makan gaji lumayan kerana perniagaan atas talian tapi, entah bayar ke tidak cukai atau lebih parah lagi, entah ada SSM ke tidak untuk menjalankan perniagaan; sebagai pengkhianat negara yang tak bayar cukai?

Dalam memperihalkan patriotisme, PM Najib dan anggota kabinetnya sendiri perlulah bersikap sedemikian dan bukan hanya mengharapkan rakyat sahaja perlu patriotik. Misalnya, apakah langkah ahli kabinet untuk turut serta merasai kepayahan rakyat nun di bawah sana yang dihimpit kesukaran dalam keadaan kos sara hidup yang senantiasa meningkat? Sekiranya Seri Perdana itu milik rakyat, mengapakah tidak diberikan sahaja kebenaran percuma untuk rakyat menikmatinya? Duit manakah yang digunakan oleh kerajaan untuk membayar bil jutaan ringgit yang berjaya didedahkan oleh parti lawan?

Atau, lebih substansial lagi, berapa ramai anak menteri, timbalan menteri dan wakil rakyat yang melanjutkan pelajaran di universiti tempatan? Berapa ramai ahli keluarga menteri, timbalan menteri dan wakil rakyat yang dikenakan perintah PLKN ketika berusia 18 tahun. Berapa ramai keluarga, suku-sakat, anak-beranak orang-orang besar yang menyertai pasukan keselamatan atau menyertai pasukan simpanan keselamatan negara atas dasar patriot?

Sedangkan begitu ramai di kalangan mereka (keluarga VVIP) yang menikmati segala kemudahan, kesenangan dan barangkali penghormatan atas nama anak atau keluarga orang besar; belum tentu menyumbang kepada 'angka patriotikometer' masing-masing kepada negara. Tatkala pak menteri 'menyusun semula subsidi' untuk kepentingan negara, mereka tidak pula bertindak menyusun semula gaji, elaun keraian dan segala berkaitan tuntutan perjalanan sebagai seorang menteri, domestik ataupun antarabangsa.

Namun, pada banyak keadaan, apabila dipersoalkan perkara-perkara sebegini, golongan orang-orang besar ini akan menjawab mereka memang layak mendapat segala kemudahan, kesenangan dan kelebihan tadi kerana mereka ialah orang-orang yang berjaya ke puncak. Takkanlah menteri nak tidur di hotel tiga bintang atau naik kereta api sahaja dalam lawatan kerja! Maka sedarlah pihak pak-pak menteri, wang yang digunakan untuk membayar kesemua itu sememangnya datang daripada cukai kerajaan terhadap rakyatnya.

Itu kita baru persoalkan sejauh mana patriotisme barisan kabinet negara. Kita belum lagi cerita pengkhianatan yang dilaksanakan oleh bapak-bapak menteri daripada kelompangan pentadbiran sampailah kepada pembaziran wang kutipan cukai daripada rakyat yang sering berlaku. Hal ini boleh dilihat daripada projek kerajaan yang tak jadi, projek kerajaan yang bertangguh, projek kerajaan yang melebihi kos asal, projek kerajaan yang kerugian, salah guna kuasa oleh ahli kabinet, timbalannya atau pegawai dan kakitangan, amalan nepotisme dan despotisme, urusan kerajaan yang terlalu bersifat birokrasi, kegagalan penyelenggaraan kemudahan asas seperti jalan raya, sampah-sarap, dan kemudahan awam yang lain. Kalau nak turap semula jalan pun perlukan berbulan, kemudian nak tepek garisan di jalan pula memerlukan berbulan, apakah sebenarnya yang kerajaan cuba sampaikan?

Juga termasuk dalam erti kata pengkhianatan kepada rakyat ialah apabila kerajaan tak mampu bertanggungjawab (atau tidak boleh dipertanggungjawabkan) apabila berlaku sesuatu kejadian bencana, mereka berlepas diri sedangkan di tangan merekalah kelulusan projek-projek yang menyebabkan bencana. Kalau hendak minta kelulusan daripada mereka, bukan main lagi ini dan itu, namun apabila berlaku kegagalan, mereka enggan pula bertanggungjawab atas bencana yang berlaku. Kalau sudah tidak selamat, mengapakah mereka mengeluarkan lesen dan menerima bayaran bagi segala prosedur berkaitan? Kemudian, setelah keadaan menjadi kritikal, mengapakah alasan ‘tak boleh berbuat apa-apa dah, kita berserah sahajalah,’ yang keluar daripada pembesar-pembesar negara?

Setelah itu, kita belum sentuh pengurusan kewangan kerajaan dan syarikat berkait kerajaan yang selalu mendapat perhatian pihak pembangkang. Ada sahaja lompang kiri dan kanan yang kadang-kala sebenarnya menimbulkan tanda tanya tentang keberkesanan orang-orang yang dilantik oleh pihak kerajaan untuk menerajui sektor korporat kerajaan.

Dan paling jelas ialah betapa tak patriotiknya PM Najib yang sentiasa menamakan projek-projeknya dalam akronim Inggeris daripada GTP, UTC, RTC, NKRA, NKEA, ETP, IM4U, UR4MI (hehe...)... Sepanjang pemerintahan Najib, akronim-akronim berasaskan Bahasa Inggeris yang diterbitkan daripada PM Najib melambak-lambak bagai cendawan tumbuh selepas hujan. Bagaimanakah beliau hendak memproklamasikan dan mempromosikan dirinya sebagai jaguh patriotik negara? Sering berucap dalam bahasa campur hendak menunjukkan dirinya ‘urban’ tetapi hakikatnya, beliau telah melanggar satu peruntukan yang cukup besar dalam perlembagaan yang menjadi identiti kepatriotikan seseorang kepada Malaysia iaitu Bahasa Kebangsaan!

Tuntasnya, sekiranya PM Najib sanggup menggelar orang yang lari daripada membayar cukai sebagai pengkhianat negara, maka beliau, anggota kabinetnya dan mereka yang bekerja bawahnya turut perlu menerima gelaran pengkhianat negara sekiranya mereka sendiri tidak mempunyai prestasi yang terbaik dalam mengurus tadbir harta kekayaan negara melalui cukai yang telah dibayar oleh rakyat.

Sebarang kelompangan, ketirisan, salah guna kuasa, rasuah dan kegagalan anggota kerajaan untuk bertindak dengan cekap dan berkesan pada tahap yang sepatutnya dan diharapkan oleh rakyat juga harus dilabel sebagai pengkhianat negara. Malah, pengkhianatan mereka semua lebih besar lagi kerana telah menyalahgunakan wang rakyat dan tidak menjalankan tanggungjawab yang sepatutnya ketika rakyat mengharapkan mereka berbuat demikian.

Jelaslah di sini siapakah sebenarnya yang lebih besar khianatnya dan kurang patriotiknya kepada negara...

Cuti Jumaat dan kesannya

 

 

 

Pascasuntingan dan terbitan

 

Sepanjang penulis berurusan dengan perkhidmatan kerajaan di Johor semasa hari Jumaat masih dijadikan sebagai hari bekerja, penulis telah dimaklumkan dengan dogma dua hari yang kalau boleh, tak perlulah berurusan dengan kerajaan iaitu hari Isnin dan hari Jumaat. Isnin ialah disebabkan sindrom Monday blues sementara hari Jumaat ialah disebabkan solat Jumaat. Apa yang berlaku ialah seolah-olah satu kewajipan yang diperintahkan oleh Allah telah dijadikan alasan untuk penangguhan perlaksanaan urusan harian kerana orang yang bertanggungjawab menguruskannya perlu menunaikan solat Jumaat!

 

Sedangkan pada dasarnya, kerajaan telah memberikan masa yang cukup anjal kepada penjawatnya untuk melaksanakan tanggungjawab itu; ditambah boleh makan tengah hari lagi (12.15 tengah hari hingga 2.45 petang). Ada pejabat kerajaan yang bertindak untuk tutup kaunternya seawal 12.00 tengah hari dan dibuka semula hanya selepas 3.00 petang!  Dalam sela masa sedemikian pun, mereka beralasan 'terkejar-kejar' untuk melaksanakan solat Jumaat dan sukar untuk khusyuk.

 

Maka, apa yang diharapkan ialah selepas perlaksanaan cuti hari Jumaat di Johor kelak, perlu ada satu petanda khusus untuk membuktikan bahawa kecekapan dan keberkesanan sistem perkhidmatan awam bertambah baik kerana sudah tidak ada alasan yang konkrit untuk berlengah-lengah pada sebarang hari pun! Sebagaimana yang telah disyorkan oleh ulama-ulama kerajaan, hari Jumaat kini boleh dijadikan hari untuk beribadah dan mudah-mudahan kesemua rakyat beroleh ketenangan, termasuklah kakitangan awam. Johor akan bersama-sama Kedah, Kelantan dan Terengganu mempunyai masa kerja yang lebih baik kerana tiada lagi hari untuk 'terkejar-kejar' ke sini sana dan mereka akan mampu fokus pada kerja dan memberikan perkhidmatan terbaik kepada rakyat.

 

Tentang sama ada lebih Islami atau pun tidak bercuti hari Jumaat, penulis merasakan tanggapan itu adalah sesuatu yang kosmetik sahaja  kerana kelihatan lebih Islami dan menurut jejak langkah kebayakkan Negara-negara Arab. Tiada bukti secara nas Al-Quran dan Hadis bahawa umat Islam perlu bercuti pada hari Jumaat dan perlu menumpukan kepada ibadah sebagaimana yang digembar-gemburkan; sebaliknya kesemua itu sekadar adat kebiasaan yang diamalkan selepas zaman Nabi sallallahu alaihi wassalam dan Khulafa Ar-Rasyidin.

 

Dalam Surah Al-Jumaah, 62, ayat kesepuluh jelas Allah memberikan keizinan kepada orang-orang yang beriman untuk bertebaran di atas muka bumi untuk mencari kurniaan daripada-Nya. Maka secara langsung ayat ini menafikan bahawa seseorang itu perlu bercuti pada hari Jumaat dalam rangka menjadi seorang yang 'lebih Islam' (lebih warak).

Memetik HAMKA dalam tafsirannya pada ayat 10 Surah Al-Jumaah, beliau menjelaskan berikut selepas menafsirkan ayat 'maka bertebaranlah di bumi dan mencari kurniaan Allah' sebagai,

'Dengan demikian, nyatalah bahawa dalam agama Islam, Jumaat itu bukanlah hari istirahat buat seluruhnya, melainkan hari buat melakukan ibadah bersama-samanya, iaitu sembahyang Jumaat. Apabila Jumaat telah selesai, bolehlah bergiat kembali, bertebaranlah di bumi iaitu, "Dan carilah kurnia Allah."  Kurnia dari bertani dan berladang, usaha dari menggembala dan beternak, usaha dari berniaga dan jual beli, usaha dari macam-macam rezeki yang halal.'

 

Tambahan pula, sebenarnya wujud nas yang melarang untuk kita mengkhususkan ibadah tertentu pada malam dan hari Jumaat. Misalnya hadis daripada Abu Hurairah riwayat Muslim yang menyebut Nabi Sallallahu alalihi wasallam melarang pengkhususan solat malam (qiyamulail) pada malam Jumaat dan berpuasa pada hari Jumaat. Dan daripada sudut lain pula, menjadikan hari Jumaat sebagai hari cuti semata-mata kerana Solat Jumaat seolah-olah menyamai agama lain pula yang pada asalnya bercuti daripada bekerja pada hari tertentu kerana hendak beribadah!
 

 

Memang benar, Jumaat merupakan hari yang paling istimewa berbanding hari-hari lain di dalam seminggu dan kita dituntut melebihkan amal ibadah pada hari tersebut. Namun, bukanlah bermaksud kita boleh beribadah dengan menambah-nambah amalan tak tentu pasal (beramal amalan bidaah) semata-mata kerana harinya hari Jumaat. Kesemua amalan yang hendak dilakukan perlulah berlandaskan sunnah sebagaimana yang disabdakan oleh Nabi Sallallahu alaihi wasallam.

 

Intiha, penulis tiada masalah dengan cuti hari Jumaat. Namun, menurut hemat penulis, setelah perlaksanaan cuti hari Jumaat kelak di Johor, rakyat yang berkewajipanlah yang sebenarnya perlu menyedari kini, tiada alasan lagi untuk tidak bekerja dengan baik dan sempurna. Juga, yang lebih penting lagi, tiada alasan bagi yang wajib untuk tidak berjumaat kerana cuti telah diberikan pada hari itu. Barangsiapa yang tidak melaksanakan kewajipan itu kelak, sememangnya akan menanggung dosa yang sangat besar, lebih dahsyat mungkin berganda lagi dosanya kerana kerajaan dah  beri cuti pada hari itu! 

Misteri yang menyusahkan...

Tuhan kena tangkap

From Najib with Bangladeshi

 

 

Pascasuntingan dan penerbitan

 

Apa yang penulis bangkitkan ialah satu "curiosity" kerana PM Najib nampaknya sekadar berseloroh mempermainkan isu ini seolah-olah tuduhan itu ialah tuduhan yang kecil. Sedangkan tuduhan yang dibuat ialah satu tuduhan yang besar, membabitkan integriti kebolehpercayaan, kebolehupayaan sistem pilihan raya di Malaysia.

 

Sementelah TIADA satu pun tindakan yang benar-benar dapat menunjukkan yang BN/kerajaan/SPR menafikan sama sekali tuduhan tersebut dan masih ramai pengamal media sosial yang menggunakan isu itu dalam membincangkan politik Tanah air. Sekiranya pihak yang dituduh sendiri memandang ringan perkara tersebut dan tidak berusaha membawanya ke peringkat pengadilan, perkara ini menunjukkan mereka bersetuju bahawa memang wujud sekian-sekian ribu warga Bangladesh yang datang ke Malaysia tempoh hari untuk mengundi BN.

 

Sedangkan anggota BN dilengkapi dengan begitu ramai peguam yang boleh menyelesaikan kes ini secara undang-undang, maka mengapakah mereka tidak menggunakannya? Penafian lisan di media tidak mempunyai pemberat yang boleh dipercayai, sedangkan keputusan mahkamah pun sering dipertikaikan. Sepatutnya, isu ini telah lama disiasat (seperti sejurus tamat PRU), malangnya, kerajaan membiarkan sahaja isu ini dijadikan spekulasi liar.

 

Kini, PM Najib sendiri berseloroh hendak mempermainkan isu ini. Kebodohan pihak BN dalam mengatasi persepsi sebegini hanya akan memakan diri sendiri kerana sekiranya benar tiada orang Bangladesh yang mengundi untuk BN tempoh hari tetapi BN/kerajaan sekadar pejam sebelah mata, semakin mudah orang melemparkan tohmahan berat kepada BN (dah lama berlaku pun...).  

 

 

Kebatilan yang tersusun akan menewaskan kebenaran yang tak terancang.

From Dubai with Rosmah

COMANGNO

Tak cukup tarbiyah

 

Apabila PAS mengumumkan tahaluf siyasi dengan sebuah parti ultrasekular seperti DAP, ramai yang mengharapkan dengan usaha sebegitu dan kepimpinan melalui ulama yang begitu alim lagi warak, akan memberikan sinar baru dalam politik negara. Seseorang yang lurus akan mengharapkan parti seperti DAP yang selama ini menzahirkan sifat sekular akan bertambah faham dengan Islam. Malah, DAP mungkin akan lebih menerima perlaksanaan 'hukum Islam' dan 'negara Islam' (baca: berkebajikan) yang diperjuangkan oleh PAS sejak awal penubuhannya.

Malangnya, bukan sekali dua pimpinan tertinggi parti DAP mengeluarkan kenyataan yang sangat-sangat bertentangan dengan sifat dan sikap orang yang telah faham dengan Islam dan faham. Seakan-akan, semakin rapat DAP dan PAS, semakin jahil DAP untuk memahami roh perjuangan Islami PAS dan agama Islam itu sendiri! Sedangkan PAS begitu lantang dan sensitif kepada parti seagama dan sebangsa seperti UMNO namun begitu lunak dan bertoleransi dengan parti yang semenjak kewujudannya sering mempersoalkan isu-isu berkaitan bangsa Melayu dan agama Islam.

Dan Karpal Singh pun telah berkali-kali mengeluarkan kenyataan yang sentiasa mempertikaikan status quo yang telah diamalkan dalam negara ini terutamanya berkaitan Islam, Melayu dan Raja. Beliau juga tidak pernah menarik semula sebarang kenyataan yang dibuat yang dikecam oleh pihak lain. Begitulah halnya dengan kenyataan-kenyataan yang dikeluarkan olehnya yng dilihat sangat-sangat mengancam kedudukan Islam namun dibiarkan sahaja oleh pimpinan tertinggi PAS. Biasanya, Tok-tok guru PAS menerangkan pula sebab kepada kenyataan Karpal Singh dengan menjawabnya 'itu pandangan peribadi.' Apa ke halnya itu pandangan peribadi sedangkan kenyataan itu keluar daripada mulut seorang yang berjawatan 'Pengerusi Kebangsaan DAP.'

Adakah PAS masih tidak memahami hierarki kepimpinan DAP (atau tidak memahami apa itu hierarki kepimpinan)? Atau adakah kata-kata Karpal itu sekadar kata-kata kakak tua yang tidak mempunyai pemberat di sisi kepimpinan DAP? Sungguh, kata-kata Karpal Singh itu bukannya bersifat peribadi, tetapi kenyataan itulah sebenarnya kenyataan mewakili DAP! Seorang pengerusi syarikat misalnya, apabila mengeluarkan sesuatu kenyataan dalam satu sidang terbuka  bagi pihak syarikat ialah kenyataan ‘mewakili syarikat terbabit;’ dan bukannya kenyataan peribadi si pengerusi. Maka, mengapakah PAS masih cuba merasionalkan kenyataan seorang pengerusi parti sebagai kenyataan 'peribadi?'

Seharusnya PAS mengambil kira pandangan yang telah dibuat oleh Dewan Ulama untuk mengkaji kembali kerjasama politik dengan DAPkerana sangat-sangat jelas bahawa pihak yang paling banyak terpaksa termakan budi dan tergadai body ialah PAS. Tatkala pemimpin Pakatan yang lain sentiasa daripada masa ke maasa mengeluarkan kenyataan yang jelas mencabar kedudukan Islam di dalam negara, datang pula pimpinan tertinggi PAS yang kalaulah tidak menyokong kenyataan itu, bertindak sebagai pembela pasif pula dengan menyandarkan kenyataan itu bersifat peribadi. Sudahlah perjuangan negara Islam terpaksa dikebajikankan, kalimah Allah hendak dikompromikan, kini segala kenyataan pihak Pakatan yang lain yang bertentangan dengan keberadaan PAS sendiri terpaksa dibela dengan 'memperibadikan' kenyataan itu!

Sedangkan dalam banyak perjuangan Islami oleh PAS, mereka tidak akan pernah mendapat sokongan dan dokongan daripada pihak Pakatan yang lain. Sehinggakan pernah berlaku Exco agama peringkat negeri pun tidak diberikan kepada PAS bagi negeri-negeri yang dikuasai oleh Pakatan dengan kerusi minoriti PAS. Maka, bolehlah dikatakan sekutu PAS sendiri tidak yakin dengan pembawaan agama oleh PAS.

Maka, relevenkah lagi PAS dalam Pakatan hanya untuk dipergunakan untuk memancing undi Melayu?

Gudang Garam Tak Haram???

Hadis-hadis penting dalam timbangan untuk beribadah

Sarang labah-labah dan hijrah

 

Hari ini genaplah 1435 tahun perkiraan tahun dan bulan dalam Islam dan di Malaysia, hari ini dijadikan sebagai satu lagi hari untuk bercuti dan menyambutnya. Perkiraan bulan dan tahun ini dilaksanakan dengan mengambil kira peredaran bulan dan sangat popular dengan gelaran takwim qamari.

Barangkali nama arab (' قمر  ' qamar = bulan) yang digunakan dalam Bahasa Melayu bagi menjelaskan jenis perkiraan tersebut menyebabkan mungkin ramai yang menyangka hanya 'tahun/bulan Islam' sahaja yang menggunakan peredaran bulan sebagai asas kalender mereka. Sedangkan, kebanyakkan etnik dan bangsa turut menggunakan pergerakkan bulan sebagai asas kepada kalender mereka seperti Cina, Korea, Jepun, Vietnam dan India.

Sebab itulah penulis sangat tidak setuju dengan istilah yang digunakan di Singapura yang merujuk 'Lunar New Year' sebagai sambutan 'Gong Xi Fa Chai' atau Tahun Baru Cina kerana melalui definisi, Awal Muharam juga ialah sejenis 'Lunar New Year.' Hal ini  membangkitkan pertikaian dasar di Singapura yang seolah-olah tidak mengiktiraf kewujudan bangsa Cina di negara itu dan tidak sensitif terhadap kewujudan kalender lain yang turut menggunakan takwim qamari sebagai asas pengiraan kalender mereka, seperti kalender Hijriah dan kalender India.

Kembali kepada Hijrah; takwim Islami ini mengambil kira masa penghijrahan Nabi Muhammad sallallahu alaihi wasallam bersama-sama sahabat baginda, Abu Bakar As-Siddiq radiallahuanhu daripada Makkah ke Madinah. Apa yang menarik ialah pengkisahan hijrah itu disertai dengan peristiwa di sebuah gua yang dikenali sebagai Gua Tsur yang menjadi tempat persembunyian kedua-dua Nabi SAW dan Abu Bakar daripada musyrikin Makkah yang sedang mengejar mereka.

Salah satu keajaiban yang dikhabarkan dalam peristiwa di gua itu ialah peranan labah-labah dan burung yang membina sarangnya di pintu gua tersebut. Hal ini menyebabkan musyrikin Makkah yang sedang mencari mereka tidak berkeinginan untuk masuk atau tunduk ke lubang gua tersebut kerana kewujudan kedua-dua alamat tadi (sarang labah-labah dan burung) cukup untuk meyakinkan tiada siapa yang telah memasuki gua tersebut.

Justeru, mengambil manfaat daripada kejadian sarang labah-labah itu, kerajaan Malaysia telah menggunakan gambaran sarang labah-labah sebagai simbol kepada sambutan Awal Muharam peringkat kebangsaan yang lebih popular digelar Maal Hijrah. Simbol itu digunakan daripada tahun ke tahun dan seolah-olah menjadi simbol atau logo rasmi sempena sambutan Maal Hijrah. Kelihatan sungguh cocok sekali sambutan Maal Hijrah dengan simbol sarang labah-labah dengan huruf ha di tengah-tengahnya itu.

Namun, hasil penerbitan naskhah-naskhah baharu yang membuat analisis dan perbandingan terhadap pengkisahan-pengkisahan yang popular dan berlegar di dalam masyarakat, didapati bahawa kisah bantuan labah-labah, burung dan sarang mereka itu boleh dipertikaikan kesahihannya. Misalnya karya Khadijah Bukan 40 Tahun ketika berkahwin dengan Rasulullah sallallahu alaihi wasallam, membawa sejumlah laporan ulama-ulama yang mendhaifkan kisah tersebut sama ada terus kepada kisah itu mahupun berasaskan kepada perawi-perawi yang meriwayatkan kisah tersebut  (Mohd Dzul Khairi Mohd Noor, 2012, 71-75). Pun begitu, pengarang turut menyertakan penghasanan hadis lain yang berkaitan seperti daripada  Ibn Hajar dan Ibn Kathir tanpa penglibatan watak burung.

Bahkan, sebelum ini pun dalam sebuah naskhah lain turut meletakkan kisah labah-labah dan burung di pintu gua Thur itu sebagai kisah yang dhaif. Naskhah tersebut ialah Kisah Para Nabi yang Tidak Boleh Dijadikan Hujjah. Bagaimanapun, perlu dijelaskan di sini penulis naskhah pertama berguru kepada penulis naskhah kedua; maka tidak hairanlah sekiranya pendapat yang ditakqulkan adalah sama. Akan tetapi, hal ini sudah cukup untuk meletakkan kisah ini mempunyai pertikaian-pertikaian yang perlu dibincangkan sekiranya kisah tadi hendak dijadikan dalil atau hujjah mengangkat peranan labah-labah dalam hijrah Nabi sallallahu alaihi wasallam.

Ada yang mungkin berhujjah, sesungguhnya peranan labah-labah dan sarangnya itu sabit di dalam Al-Quran sehinggakan ada di antara surah di dalam kitab suci itu dinamai Al-Ankabut (bermaksud labah-labah). Maka, hujjah ini boleh dijawab sebagaimana berikut.

Pertamanya, penamaan surah dalam Al-Quran tidak semestinya menunjukkan pengiktirafan terhadap subjek yang diangkatkan sebagai nama. Misalnya, surah Al-Baqarah tidak mengangkat lembu betina sebagai subjek perbahasan yang paling utama, apatah lagi hendak memberikan kelebihan kepada haiwan tersebut. Sementara Surah Muhammad yang sebahagian besarnya membincangkan hal-hal berkaitan jihad terhadap orang kafir, sememangnya merupakan satu penghormatan kepada Nabi Muhammad sallallahu alaihi wasallam daripada segi penamaan.

Keduanya, sebagai hujjah penguat kepada hujjah pertama iaitu labah-labah dan sarangnya yang dipetik permisalan oleh firman Allah Taala bukanlah berbentuk pengiktirafan. Sebaliknya, perbandingan yang Allah firmankan dalam Surah Al-Ankabut ialah betapa rapuhnya iktiqad golongan musyrikin yang menyembah dan meminta perindungan daripada selain Allah seumpama betapa rapuhnya sarang atau rumah yang dibina oleh labah-labah. Firman-Nya dalam Al-Quran yang bermaksud:

‘Bandingan orang yang menjadikan yang lain daripada Allah sebagai pelindung ialah seperti labah-labah yang membuat sarang, sesungguhnya sarang-sarang yang paling reput ialah sarang labah-labah; sekiranya mereka mengetahui.’ (Surah Al-Ankabut, 29 ayat 41)

Memetik pendapat Al-Qurtubi, perbandingan terhadap sarang labah-labah itu adalah untuk memberikan gambaran tentang rapuhnya sarang itu, tidak dapat memberikan sebarang pertolongan dan perlindungan daripada cuaca panas dan sejuk (Salahuddin Abdullah dan Omar Khalid, 2009, 468). As-Sa'di berpendapat bahawa labah-labah ialah haiwan yang sangat lemah rumahnya pula ialah rumah yang paling rapuh. Manakala membina rumah yang rapuh itu tiadalah memberikan kekuatan kepada si labah-labah melainkan bertambah lagi kelemahannya. Maka begitulah juga orang-orang yang meminta pelindung selain daripada Allah, maka mereka bertambah lemah, bertambah reput malah tidak dapat sebarang pertolongan sekecil mana pun daripada sembahan-sembahan mereka itu. (2007, 487).

Nyata di sini penyebutan ibarat labah-labah dan sarangnya bukannya hendak mengangkatnya sebagai haiwan yang kecil namum berjasa atau cukup berjaya dalam berperanan dalam Islam atau sejarah Islam, sebaliknya menjadi kiasan kepada sembahan-sembahan yang lemah, dan yang si penyembahnya pula semakin dilemahkan oleh kelakuan menyembah yang lemah. Oleh sebab itu, labah-labah dijadikan misalan kepada orang yang meminta kepada yang selain daripada Allah yang tidak mengetahui bahawa mereka akan semakin rugi daripada pertolongan Allah.

Justeru, dengan kisah yang diragui statusnya dan tafsiran ayat Al-Quran yang bertentangan dengan gambaran asal dibuat untuknya, adakah sarang labah-labah masih releven untuk dijadikan simbol Maal Hijrah? Mungkin ada haiwan lain yang boleh dijadikan sebagai simbol hijrah seperti lebah kerana dalam kalam-Nya itu jelas mempunyai isyarat untuk memikirkan kejadian lebah, sarangnya dan madunya (boleh rujuk surah An-Nahl).

Ataupun, untuk bersikap lebih neutral dan tidak terlalu taksub kepada haiwan, bolehlah dibuat satu logo lain yang menerapkan gesaan untuk berhijrah ke arah kebaikan. Walaupun sebenarnya memang diakui, sambutan Maal Hijrah tidak semestinya memerlukan logo.

Namun, tidak juga menafikan penggunaaan logo sarang labah-labah sebagai simbol sambutan boleh dilihat sebagai bertentangan dengan isyarat yang dibawa oleh  Al-Quran itu sendiri, kerana sarangnya yang rapuh itu tidak memberikan kebaikan kepada dirinya sendiri, apatah lagi kepada orang lain. Justeru agak menyimpang daripada hasrat asal mengingati peristiwa hijrah yang merupakan titik permulaan ketamadunan Islam di atas muka bumi ini.

 

Rujukan

Abdurrahman bin Nashir As-Sa'di, Taisir Al-Karim Ar-Rahman fi Tafsir Kalam Al-Mannan, jld 5, terj. Muhammad Iqbal et. al., Jakarta: Pustaka Shifa, 2007.

Mohd Dzul Khairi Mohd Noor, Khadijah Bukan 40 Tahun Ketika Berkahwin dengan Rasulullah sallallahu alaihi wasallam, Seremban: Creative Publika, 2012.

Salahuddun Abdullah dan Omar Khalid, Tafsir Mubin, jld 4, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2009.

Madah dah kalah

 

Secara tiba-tiba, kekalahan BN di PRK Sungai Limau  sudah dijangka oleh media harian prokerajaan. Kini, hasil daripada PRK itu seolah-olah sudah diramal siap-siap sementelah sebelum ini, seolah-olah calon daripada BN mampu membuat kejutan. Kejutan hapakebenda? (Penulis pernah mengemukakan cadangan untuk BN tidak bertanding dalam terbitan sebelum ini untuk menjimatkan masa dan kos).

Menang tetap menang walau berapa pun majorotinya. Secara tidak langsung, kemenangan calon PAS, Azam Abd Samat membuktikan bukan semua pengundi luar bandar yang memihak kepada UMNO; tidak sebagaimana yang dicanang oleh orang-orang kuat UMNO sendiri. Jadi, UMNO pun berhelahlah dengan 'mengecilnya' majoriti undi, kononnya sokongan pengundi terhadap UMNO bertambah. Soalnya sekarang bukannya kecil atau besarnya majoriti. Soal sebenarnya ialah masih lebih seribu orang pengundi yang lebih memihak kepada PAS! Mereka meletakkan keyakinan yang lebih besar kepada calon PAS. Itu sahaja.

Malah, pengurangan peratusan keluar mengundi sebenarnya melemahkan lagi hujah pengurangan majoriti kerana belum tentu sekiranya peratusan keluar mengundi sama atau melebihi sebagaimana PRU ke-13, majoriti itu turut sama mengecil. Lainlah kalau peratusan mengundi semalam lebih besar berbanding PRU lepas, yang memungkinkan kesimpulan yang pengundi yang memilih BN sudah bertambah.

Kekalahan BN di Sungai Limau untuk sekian kalinya sekali gus menunjukkan walaupun BN mempunyai kelebihan capaian media utama untuk mendakyahkan propaganda mereka untuk menarik minat penduduk tempatan untuk mengundi BN. Takkanlah orang di Sungai Limau tak tengok tv? Kelebihan media massa tidak memberikan sebarang manfaat kepada BN di kawasan kubu kuat parti lawan. Malah segala insentif yang diberikan oleh pihak kerajaan gagal memberikan keputusan yang bererti dan diharapkan tatkala BN begitu teruja untuk melakukan upset di Sungai Limau.

Motto 'Berani Berhijrah' nampaknya tidak dapat diterjemahkan dalam keputusan PRK kali ini. Pengundi di Sungai Limau masih mahu mengekalkan tradisi di pimpin oleh PAS di DUN bekas Menteri Besar Kedah itu. Sekali lagi, Mukhriz terpaksa menerima kenyataan yang nasib tidak menyebelahinya  dalam memimpin UMNO untuk PRK terbabit setelah beliau turut gagal merebut kerusi Naib Presiden UMNO. Aura sebagai anak bekas Perdana Menteri sahaja nampaknya tidak mencukupi. Tak sempat jugalah pihak media massa prokerajaan hendak kaitkan sambutan Maal Hijrah hari ini dengan 'hijrahnya pola pengundian di Sungai Limau' kerana PAS masih mengekalkan kerusi. Kalau tidak, maunya dibuat satu dokumentari khas kerana kejayaan BN itu dan kaitannya dengan Awal Muharam gamaknya!

Pendek katanya, kekalahan di Sungai Limau membuktikan pengaruh tradisional PAS masih lagi likat di kalangan pengundi-pengundi di kawasan tertentu di luar bandar. Perkara ini turut membuktikan bahawa UMNO tidak boleh mendabik dada yang merekalah hero kepada penduduk luar bandar dan sokongan golongan itu kepada UMNO bertambah baik. Seandainya benarlah andaian itu, maka tiadalah masa dan tempat lain yang sangat cucuk untuk membuktikannya melainkan di PRK Sungai Limau.

Akan tetapi, Sungai Limau menidakkannya dengan cukup meyakinkan...

I Spy bersepai

 

Pendedahan media tentang operasi pengintipan komunikasi yang dilaksanakan oleh US dan agensi keselamatannya, NSA bukanlah sesuatu yang mengejutkan. Sebelum ini pun, Julian Assange dan WikiLeaks-nya telah mendedahkan intipan komunikasi antara perisikan Singapura ke atas Malaysia. Cuma dalam konteks WikiLeaks, risikan tersebut menjurus kepada nama ketua pembangkang Malaysia pada ketika itu (dan ketika ini pun), Anwar Ibrahim. Sebaliknya, intipan kali ini yang didedahkan oleh seorang lagi peniup wisel (whistle blower) yang lebih rapat dengan kerajaan Amerika iaitu kontraktor NSA, Edward Snowden.

Kes berprofil tinggi yang berjaya dicerap oleh media antarabangsa ialah intipan komunikasi persendirian Canselor Jerman (taraf Presiden), Angela Merkel. Di Asia Tenggara, proksi rasmi US dan agensinya NSA di rantau ini, Australia didakwa telah mendalangi risikan komunikasi di Indonesia. Hal ini telah membawa kepada pergeseran diplomatik antara negara republik itu dengan negara kanggaru yang sememangnya sebelum ini acap kali bergeser.

Malah, menurut pendedahan yang dibuat oleh media Australia turut mengaitkan pejabat Kedutaan US dan Persuruhjaya Tinggi Australia sebagai dalang risikan pihak US terhadap Malaysia. Hal ini mengundang persoalan sejauh mana pencerobohan maklumat yang berjaya membolosi oleh pihak yang dituduh di dalam Malaysia? Apakah maklumat sulit negara yang telah diperoleh pihak Australia dan US untuk kepentingan mereka?

Perkara ini sebenarnya menimbulkan kegusaran dikalangan rakyat tempatan kerana kegiatan intipan dan risikan melampau boleh menimbulkan syak-wasangka yang berlebih-lebihan. Misalnya, telah tersebar ke pengetahuan umum di bandar raya New York, umat Islam menjadi sasaran intipan dan risikan melampau oleh jabatan polis negeri itu. Kegiatan keterlaluan itu mengundang rasa marah penduduk Islam di Big Apple lantaran kelakuan yang sangat tidak bertanggungjawab dan berniat jahat seolah-olah memukul rata kesemua orang Islam sebagai pengganas.

Namun, itulah hakikatnya US. Mereka masih terperangkap dalam dunianya selepas Perang Dingin untuk berterusan menjadi polis dunia. Lebih buruk, mereka bertindak bagaikan samseng; menghalalkan tindakan diri sendiri kepada orang lain atas alasan keselamatan, tetapi menidakkan tindakan orang lain yang turut menggubakan alasan sama untuk mempertahankan diri.

Misalnya hal berkait persenjataan, US beria-ia sungguh untuk memaatikan negara lain di dunia untuk tidak memiliki senjata nuklear dan senjata pemusnah besar-besaran (WMD). Tetapi, US sendiri tidak pernah mengisytiharkan secara jelas sama ada mereka mempunyai WMD dan senjata nuklear. Tambahan pula, US-lah satu-satunya negara di dunia ini yang mengunakan senjata pemusnah besar semasa Perang Dunia ke-2.

Pihak keselamatan US dan agensinya, NSA mempertahankan tindakan mereka untuk mengintip dengan alasan memang termaktub dalam perundangannya untuk melaksanakan risikan-risikan tersebut. US turut menegaskan apa sahaja yang dilakukan oleh mereka ialah satu 'bantuan' keselamatan US kepada negara-negara sahabat. Pada masa yang sama, US turut akan dapat menjamin keselamatan 'kepentingan US'. Seolah-olah mereka berkata, 'Kamu seharusnya berterima kasih kepada kami kerana menjalankan kerja untuk kamu dengan percuma!'

Apa yang menyeramkan ialah betapa US sendiri gagal untuk mengawal rakyatnya sendiri daripada melakukan pembunuhan besar. Apabila terjadi pembunuhan beramai-ramai di negaranya sendiri akibat kegagalan dalam pengurusan pemilikan senjata, US dan pentadbirannya sendiri tidak mampu untuk menyelesaikan domestiknya itu. Setelah gagal mengawal tindak-tanduk penduduknya dalam kes pemilikan senjata, US hendak mengaburi pula kelemahan itu untuk mengawal pemilikan senjata negara lain. Apa cerita?

Kegiatan keji US dan sekutunya untuk melakukan intipan dan risikan peribadi kepada negara-negara yang dianggap bersahabat baik dengannya menggambarkan dogma superiority complex yang dipegang olehnya. Lebih malang lagi, antara perkara pertama yang perlu dihadapi oleh Duta Besar baharu US ialah isu intipan ini. Akhirnya, US akan selamanya terperangkap dalam permainan Perang Dingin untuk menguasai dunia dengan mengawal kegiatan negara lain kerana sangat risau dengan kelibat negara lain.

Malah, tidak keterlaluan untuk mengatakan pendedahan kegiatan intipan oleh US mungkin sekadar sepersepuluh daripada kegiatan sebenar yang telah US laksanakan. Negara Uncle Sam itu sememangnya mempunyai kapabiliti untuk melaksanakan bermacam jenis intipan dan risikan kerana mereka memang mempunyai teknologi komunikasi dan maklumat yang terkini. Maka, tindakan mereka bolehlah dikatakan sebagai masih berterusan dalam alam mempraktikkan hegemoni di kalangan negara dunia yang lain.

Sampai bila? Itulah persoalan yang barangkali amat sukar untuk dijawab. Selagi negara bernama US itu masih kekal dengan dogma penguasaannya, maka selagi itulah negara di dunia ini terpaksa tunduk kepada agenda hegemoninya. Yang pasti, US akan kekal sangat takut dengan bayangan paksi kejahatan yang memusuhi demokrasi ala-US dan akan berusaha untuk memastikan kesemua negara akan tunduk kepada demokrasi itu.

Kalau dah kerajaan tak boleh buat apa, apa boleh buat?

 

Meneliti kisah di Cameron Highlands dan membaca komen-komen yang diberikan oleh sama ada birokrat-birokrat yang terlibat, mahupun ahli politik yang berkaitan, nyatalah kepada kita, tak ada apa-apa yang boleh dibuat. Paling banyak pun sekadar menunggu terjadinya lagi satu lagi banjir lumpur berlaku dan permainan mempersalahkan kembali melingkari dada-dada akhbar barang mungkin seminggu dua. Selepas itu, masyarakat dan negara akan reaktif menantikan apakah yang akan terjadi untuk sekian kalinya.

Daripada satu sisi, kejadian yang berlaku membogelkan lagi kelemahan pentadbiran tanah yang melanda Pahang. Isu pembogelan kelemahan pentadbiran tanah walau di mana jua negerinya bukanlah sesuatu yang asing. Namun, kalau dah sampai tahap bukit bukau pun sudah di bogelkan, bukanlah kali pertama dikaitkan dengan negeri Pahang. Misalnya, lawatan PM kelima, Pak Lah dengan helikopter ke kawasan sempadan Kelantan-Pahang pernah mendapat tempat di muka hadapan akhbar bagi menunjukkan betapa rakusnya peneroka haram menjadikan tanah tinggi sebagai tanah pertanian.

Membelek kembali lampiran-lampiran kejadian silam, tidak sukar sebenarnya untuk memahami mengapakah kejadian yang sama berulang lagi. Tampak sungguh isu-isu sebegini sekadar bertaraf Chipsmore. Lebih-lebih lagi isu alam sekitar yang perlu dikaitkan dengan keuntungan kapital sahaja yang diberikan keutamaan dalam mana-mana penggubalan dasar-dasar kerajaan. Kalaulah tiada kesan buruk akibat penarahan bukit oleh manusia, sudah pasti kesemua bukit yang boleh dibotakkan, akan dibotakkan untuk manfaat jangka pendek.

Apabila membaca kenyataan MB Pahang Adnan Yaacob tentang ketidakupayaan kerajaan negeri untuk mengawal aktiviti di Cameron Highlands sambil mengisyaratkan bahawa isu itu terlalu besar untuk ditanggung oleh kerajaan, maka eloklah lepaskan sahaja kawasan itu kepada pentadbiran mereka sendiri. Biarlah rakyat di sana yang menguruskannya sendiri dan menanggung risikonya. Tak perlulah ada kawasan DUN dan Parlimen di situ. Masakan tidak? MB-nya pun telah mengeluarkan kenyataan, 'terpulanglah kepada penduduk di sana.' Sebab utamanya ialah tidak boleh berbuat apa-apa! Pendidikan tak berkesan!

Nada semacam nihilisme yang diberikan oleh MB Pahang dalam persoalan berkenaan Cameron Highlands memperlihatkan sisi ketiadaan sebarang inisiatif yang akan dilaksanakan oleh kerajaan negeri bagi mengatasi masalah di tanah tinggi itu. Penulis masih ingati kredibiliti Karam Singh Walia pada satu ketika dahulu yang membuat laporan tentang Cameron Highlands mengundang KYDYMM Sultan Pahang mencemar duli ke sana untuk mengetahui isu yang dibangkitkan pada ketika itu. Kini, memori itu hanya tinggal memori kerana maklum balas yang diterima selepas daripada laporan terbabit, lebih sepuluh tahun dahulu sekadar bak cahaya kunang-kunang yang sekadar berkelip-kelip melemparkan cahaya waktu malam gelap-gelita.

Akhirnya, permainan menyalahkan (blame game) akan kedengaran lagi sekali pada masa akan datang; mengenangkan tindak balas yang sama mungkin akan berlaku sekiranya berlakunya bencana dan membawa kepada kerosakan dan kematian di Cameron Highlands. Dah tak ada apa-apa yang kerajaan negeri boleh buat!!!!

GST: Antara BN dan PR

 

Melainkan  berlaku sesuatu yang luar biasa dalam masa 17 bulan yang akan datang, cukai barangan dan perkhidmatan (GST) akan mula dikuatkuasakan pada April 2015. Sebagaimana yang pernah penulis utarakan sebelum ini, perlaksanaan GST ialah satu 'kegilaan' pada pihak 'ahli ekonomi' dan 'ahli audit/cukai.' Maka, ada kemungkinan yang sangat-sangat besar, kumpulan-kumpulan inilah yang sebenarnya mendapat manfaat daripada perlaksanaan cukai tersebut kerana mereka yang beria-ia benar agar dasar itu dilaksanakan.

Lebih menyeramkan ialah ada di kalangan pakar-pakar ini yang menyarankan penurunan cukai persendirian dan korporat tidak perlu dilaksanakan bagi membolehkan GST itu lebih 'stabil' di dalam iklim ekonomi Malaysia. Lalu, selepas mencapai 'kestabilan,' barulah kerajaan boleh menurunkan kadar cukai persendirian dan korporat secara gradual sehingga mencapai 20 peratus. Persoalan yang boleh dibangkitkan ialah, bagaimana kalau sekiranya kalau keadaan cukai 'tak stabil?'

Bagaimanapun, setidak-tidaknya kita boleh menjangkakan tiada satu gelombang besar tunjuk perasaan jalanan yang akan diwujudkan oleh pihak pembangkang di Malaysia untuk menentang sekeras-kerasnya GST sebagaimana mereka pernah lakukan untuk menuntut pilihan raya yang lebih bersih. Atau dalam erti kata lain, mungkin tidak ada himpunan seumpama 'Himpunan Hijau' atau 'Himpunan Blackout 505' yang pernah dilakukan untuk menuntut itu dan ini.

Masakan tidak, Ketua Umum Pakatan Rakyat (PR) yang juga Perdana Menteri Bayangan Malaysia sendiri mengakui bahawa sistem GST yang akan dilaksanakan itu lebih baik daripada sistem sedia ada. GST dikatakan sebagai sistem percukaian yang cekap dan telus yang mampu memberikan kebaikan kepada negara. Walaupun mempunyai perincian tertentu, ternyata di peringkat kepimpinan tertinggi untuk PKR telah mengakui 'kebaikan' sistem GST.

Hal ini cukup berbeza dengan PAS yang kini dipaksa untuk menghadapi PRK Sungai Limau apabila mereka telah mula memainkan persepsi bahawa perlaksanaan GST akan membebankan rakyat. Malah, Presiden PAS, Al-Allamah Sohibul Fadhilah Al-Ustaz Datuk Seri Hadi Awang turut menegaskan yang 'pandangan Ketua Umum Pakatan Rakyat bukannya pandangan ijmak Pakatan Rakyat.' Masih belum jelas apakah pandangan sebenar dan rasmi darripada pihak PR berkaitan perlaksanaan GSTdan masa sahaja yang akan menentukannya.

Justeru, dasar PR terhadap GST hanya akan diketahui dalam tempoh 'peralihan' ini. Apa yang jelas ialah PM Bayangan Anwar Ibrahim mengakui akan terus melaksanakan GST seandainya PR berjaya mengungguli tampuk pemerintahan negara. Dalam maksud frasa yang berbeza, sekiranya PRU 13 memihak kepada PR, ada kemungkinan yang cukup besar bahawa mereka akan turut melaksanakan GST; tapi dengan nada yang lebih lunak dan indah. Malah mungkin akan menyalahkan pihak kerajaan BN kerana tidak melaksanakan kaedah cukai sebaik, secekap dan setelus GST semasa pemerintahan mereka yang berpuluh tahun!

Pendek kata, ruang untuk penentang-penentang GST semakin sempit kerana di peringkat politik pun, sudah wujud dua pandangan berlainan kutub yang agak ekstream. Hal ini tidak seperti BERSIH yang mendapat sokongan sepenuhnya PR dan bantahan Projek Lynas yang mendapat sokongan seluruh pimpinan PR; melainkan seorang. Dalam isu GST ini, dua orang pemimpin agung PR melalui PKR sudah mengaku secara prinsipnya, cukai jenis ini lebih baik daripada sistem sebelumnya.

Dan kalau ditanya kepada penulis pandangan tentang GST, penulis tetap dengan pendirian tempoh hari iaitu sekiranya kutipan cukai kerajaan sudah semakin cekap, telus dan memberikan pulangan yang baik, apakah pula jaminan kerajaan bahawa mereka semakin cekap, telus dan tidak sekadar memberikan gula-gula kepada kumpulan tertentu sahaja....

Rokok seludup vs Rokok berdaftar

Catatan pasca suntingan: Ada kemungkinan yang sangat besar pendedahan dan tumpuan terhadap rokok seludup oleh pihak media tempatan turut disebabkan kehilangan hasil kutipan cukai oleh kerajaan terhadap industri rokok kerana penurunan jualan rokok berdaftar akibat kewujudan rokok seludup yang lebih mahal.

Sekali lagi, hal ini menguatkan lagi andaian penulis, bahawa laporan yang digembar-gemburkan oleh media sebenarnya ialah satu ‘rayuan’ tersirat agar perokok kembali membeli rokok berdaftar (baca: yang dikenakan cukai oleh kerajaan) dan bukannya usaha kerajaan yang mempedulikan kesihatan rakyatnya.

Seandainya benar kerajaan ikhlas untuk menyelesaikan masalah kesihatan rakyat, rokok seharusnya diharamkan serta-merta tanpa mengira sama ada rokok itu berdaftar (maka tiadalah cukai hasil rokok) ataupun tidak!

Ketaktentuan ekonomi…..

 

 

 

 

Rokok haram, pak guard haram dan mungkin, gula haram???

Jenayah Pak Gad: Rosak susu sebelanga

Mukadimmah GST dan peningkatan harga gula

 

Salah siapa dah tak penting

 

Jarang sangat penulis ke Cameron Highland dan acap kali ke sana, penulis tidak menghabiskan masa yang lama di sana. Paling lama pun rasanya sekitar tiga jam. Setiap kali ke sana, memang terasa hawanya lebih dingin berbanding apabila berada nun di bawah sana. Bagaimanapun, bagi mereka yang sering ke sana dalam satu jangka masa yang lama, atau mereka yang memang telah tinggal di sana, mereka akan merasai perbezaan yang nyata antara suhu sebelum dan selepas jangka masa tersebut. Cameron Highland dikatakan sudah semakin hilang identitinya sebagai kawasan yang mempunyai suhu ala-negara-negara di Eropah.

Kejadian banjir lumpur akibat pelepasan air di empangan Sultan Abu Bakar di kawasan Lembah Bertam menimbulkan pelbagai persoalan dan sehingga kini pun, pihak yang terbabit daripada mangsa banjir sehinggalah yang membuka pintu untuk pelepasan air di empangan saling menafikan merekalah sebenarnya penyumbang utama kepada kejadian yang buruk kelmarin. Apa yang jelas ialah setiap pihak yang terbabit ialah penyumbang besar kepada kejadian 'tsunami' di Cameron Highland. Kalau sekarang menuding jari kepada sesiapa pun, masing-masing akan mempunyai hujah untuk mempertahankan diri.

Misalnya, pihak TNB yang melepaskan air daripada empangan akan mendakwa bahawa segala yang dilakukan adalah menurut prosedur operasi standard (SOP) yang telah ditetapkan. Mereka mendakwa bahawa eksesais penyuraian atau pengosongan oleh penduduk. Malah, mereka turut mendakwa telah memberitahu pihak polis, pihak berkuasa tempatan dan ketua kampung tentang eksesais penyuraian penduduk. Siren amaran telah pun dibunyikan memberitahu agar penyuraian dilakukan. Lain pula di pihak penduduk. Ada yang mengatakan yang tiada siren amaran yang kedengaran. Malah, mereka turut mengkritik apa ke jadahnya untuk melaksanakan penyuraian pada waktu tengah malam sedangkan orang ramai sedang tidur?

Penulis sebagai ‘suku-environmentalis’ pula mempersoalkan, mengapakah dibenarkan penempatan di sebuah lembah yang mana kawasan tingginya mempunyai empangan? Sekiranya dibenarkan, maka siapa yang membenarkannya? Kalau tidak dibenarkan, maka kenapa tiada penguatkuasaan untuk melarang penempatan? Sampaikan sekolah pun di bina di kawasan tersebut, maka bayangkan seandainya banjir lumpur itu berlaku ketika murid-murid sekolah sedang belajar? Bukankah risikonya lebih besar?

Sekali lagi, persoalan tentang sejauh mana pentadbiran dan pengurusan oleh pihak berwajib yang sepatutnya menjadi perkara yang perlu dikedepankan dalam membincangkan permasalahan ini. Hal ini dikatakan demikian kerana kewujudan petempatan di kawasan yang berisiko tinggi menunjukkan keakuran pihak berkuasa terhadap penduduk-penduduk yang bertempat di situ. Maka, sekiranya berlaku sebarang bencana dan kesulitan sehingga menyebabkan kecederaan dan kematian, maka tidak siapa yang akan dapat dipertanggungjawabkan kerana masing-masing pun lepas tangan sahaja.

Ingat lagi satu lagi bencana satu lagi Highland (runtuhan kondominium Highland Tower). Sehingga kini pun tiada siapa yang dapat dipertanggungjawabkan walaupun segala prosedur standard telah dipatuhi. Bayangkanlah sekiranya segala-galanya telah dituruti, si pesalahnya masih belum mampu untuk dipertanggungjawabkan kerana wujudnya klausa 'imuniti' daripada sebarang tindakan. Apatah lagi dalam keadaan yang tiada siapa yang boleh dipertanggungjawabkan, lebihlah lagi tidak akan ada orang yang akan dipertanggungjawabkan! Akhirnya, kewujudan pihak berkuasa pun sekadar keperluan wujud dan bukannya mempunyai fungsi yang tepat untuk memastikan keselamatan rakyat yang bernaung di bawahnya. Mana lah tak sakit jantung seseorang itu kalau bukak sahaja mata, tau-tau dah berlayar di atas katil?

Akhirnya, tiada siapa yang boleh dipersalahkan. Akan datang, kemungkinan kejadian ini akan berlaku lagi dan kita akan dapati segala SOP telah pun dipenuhi. Maka orang ini akan kata,

‘aku dah bagi tau, kau tak nak dengar,’

sementara satu pihak lagi mungkin akan kata,

‘kau bagi tau pun bukannya aku boleh dengar, lagilah kau bagi tahu hanya beberapa ketika sebelum kau buat itu.’

Dalam keadaan tiada siapa yang boleh dipertanggungjawabkan, buat apa kita hendak cari siapa yang salah?

‘Saf’ kepimpinan UMNO: Transformasi hapakabenda?

 

Pemilihan UMNO 2013-2016 telah melabuhkan tirainya awal Ahad lalu dan keputusan jawatan ketiga terpenting selepas Presiden dan Timbalan Presiden UMNO telah pun diketahui. Sebelum ini, kerusi Ketua Wanita, Ketua Pemuda dan Ketua Puteri telah pun dipertandingkan dan melainkan jawatan Ketua Puteri yang memerlukan ketua yang baharu, Ketua Wanita dan Ketua Pemuda mengekalkan orang yang sama bagi tempoh tiga tahun lagi. Dan hari ini, senarai saf kepimpinan UMNO telah pun lengkap terutamanya jawatan-jawatan tertinggi parti keramat Melayu itu.

Memperlihatkan senarai yang sedia ada, hanya satu kerusi sahaja yang sebenarnya beralih arah kepada orang lain iaitu Ketua Puteri iaitu kepada Mas Ermieyati, Ahli Parlimen Masjid Tanah. Itu pun disebabkan penjawatan tersebut mempunyai had umur tertentu yang perlu dipenuhi oleh sesiapa yang berkeinginan untuk menjawatnya. Kalau tidak, mahu gamaknya kesemua pemimpin atasan dalam tempoh terdahulu dikekalkan sebijik-sebijik; meskipun UMNO berproklamasi bahawa mereka telah melaksanakan satu transformasi politik yang cukup besar dalam pemilihan kali ini dan akan datang.

Hakikatnya, apabila orang melihat kepada senarai kepimpinan UMNO, mereka sebenarnya kurang memberatkan jawatan lain seperti Ahli Majlis Tertinggi, Pemeriksa Kira-kira dan seumpananya. Mereka akan melihat kepada tiga hierarki tertinggi dalam UMNO kerana ketiga-tiga jawatan inilah yang sebenarnya mempunyai kesan besar dalam politik dan kepimpinan di peringkat eksekutif. Presiden parti biasanya ialah PM, sementara Timbalan Presiden ialah TPM, dan tiga Naib Presiden biasanya akan memegang portfolio berprofil tinggi. Walaupun terma 'profil tinggi' itu bersifat relatif (satu ketika dahulu Kementerian Luar Bandar dan Wilayah bukanlah kementerian berprofil tinggi) namun, pendek katanya, kedudukan Naib Presiden sangat penting apabila berlaku sebarang kejadian besar pada Presiden dan Timbalan Presiden (baca: kematian, letak jawatan dan penggulingan kuasa).

Hal ini diperkuatkan lagi dengan fakta bahawa dalam kebanyakkan pemilihan, dua jawatan tertinggi UMNO akan diseru supaya tidak diadakan pertandingan; lebih-lebih lagi jawatan Presiden. Maka tumpuan terbesar dalam pemilihan UMNO ialah jawatan Naib Presiden. Jawatan Naib Presiden merupakan jawatan terkanan bagi parti selepas Presiden dan Timbalan Presiden, maka bolehlah dikatakan sebagai sesiapa yang mendudukinya berpeluang untuk mendaki ke puncak hierarki kepimpinan parti sebagai orang nombor dua, atau kalau kena nasib, gaya dan masanya, menjadi orang nombor satu parti!

Kita tidak mahulah membandingkan peristiwa-peristiwa yang barangkali telah berumur tiga puluh atau empat puluh tahun yang lepas apabila ada di kalangan PM Malaysia tidak menduduki jawatan Naib Presiden UMNO pun. Namun yang jelasnya, PM daripada Dr Mahathir dan ke atas kesemuanya pernah menjawat jawatan Naib Presiden. Memang benar untuk UMNO era moden ini, Naib Presiden tidak semestinya akan menikmati jawatan yang lebih tinggi dalam UMNO, akan tetapi ketiga-tiga PM daripada Dr Mahathir, Pak Lah dan terkini PM Najib kesemuanya pernah menjawat jawatan Naib Presiden.

Kembali kepada keadaan sekarang, pengekalan ketiga-tiga penyandang Naib Presiden sebenarnya memperlihatkan ahli akar umbi masih belum bersedia untuk melakukan sebarang transormasi yang menjadikannya parti lebih dinamik dalam kepimpinan tertinggi. Ditambah pula dengan keadaan bahawa Presiden dan Timbalan Presiden yang sama memegang tampuk kepimpinan dan ketua sayap yang sama yang menerajui kepimpinan Wanita dan Pemuda, apa yang boleh ditafsirkan ialah bahawa gaya yang sama jualah yang akan dibawa oleh orang-orang atasan UMNO. Tiada pembaharuan langsung! Saf kepimpinan inilah sebenarnya yang diamanahkan untuk menerajui parti untuk PRU ke-14 iaitu saf yang sangat hampir sama dengan PRU ke-13! (yeap, sekarang pun sudah bercakap pasal benda akan berlaku sedangkan baru sahaja lima bulan yang lepas kita ber-PRU!)

Adakah ahli akar umbi sebenarnya sudah berpuas hati dengan keputusan yang diperolehi oleh UMNO pada PRU ke-13? Adakah orang-orang yang digelar sebagai 'pucuk pimpinan' yang menentukan calon-calon UMNO yang bertanding pada PRU lepas sudah menjalankan tanggungjawab yang cemerlang pada pilihan raya yang lalu? Hal inilah yang sepatutnya dijawab oleh pemilih-pemilih pucuk pimpinan UMNO yang telah melaksanakan tanggungjawab mereka pada Sabtu lepas. Mereka telah diberi peluang untuk menentukan saf kepimpinan UMNO. Merekalah sebenarnya yang bertanggungjawab dalam memilih pemimpin-pemimpin menjelang PRU ke-14 dan kepada pemimpin-pemimpin itulah letaknya harapan mereka agar keamanan, keharmonian dan penyelesaian masalah rakyat.

Namun, barangkali ahli-ahli UMNO sendiri perlu ingat dengan kata-kata yang disandarkan kepada Einstein, 'ketololan ialah melakukan sesuatu perkara yang sama berulang kali dengan harapan mendapat keputusan yang berbeza.' Diharapkan agar mereka sedar dan faham akan apa yang mereka telah buat kerana pada akhirnya, pemimpin-pemimpin inilah yang akan menentukan hala tuju parti dan hala tuju negara. Kalau UMNO/BN tidak mendapat keputusan yang baik ataupun lebih teruk lagi, kalah, perkara ini bukanlah susah untuk ditafsirkan kerana ahli akar umbilah yang 'secara langsung' memilih kepimpinan yang tertinggi.

Sekali lagi, secara zahir dan secara makronya dengan merujuk kepada hierarki kepimpinan tertinggi yang telah dipilih oleh ahli UMNO pada pemilihan yang lalu tidaklah menunjukkan sebarang transformasi yang dimomok-momokkan. Kaedah pemilihan mungkin berubah namun hasilnya yang sebiji sebentuk menunjukkan yang belum tentu pertukaran kaedah memberikan hasil yang berbeza. Apatah lagi dengan dikotomi baharu yang kaedah itu sendiri wujudkan iaitu undi popular vs undi bahagian merumitkan lagi sebenarnya tafsiran terhadap pemilihan yang telah dijalankan. Bagaimanakah kita hendak tafsirkan peringkat Bahagian berkehendakkan Hishamuddin sementara ahli akar umbi hendakkan Mukhriz Mahathir sebagai Naib Presiden? Apakah sebenar-benarnya yang ahli UMNO mahukan?

Pendek katanya, UMNO yang dikatakan menerajui perubahan dalam pemilihan parti, pun masih bermasalah dalam menentukan apa yang ahli parti sendiri mahu. Keputusan pengisian jawatan yang sama dengan yang terdahulu membuktikan transformasi yang dicanang oleh si Presiden parti tidak semestinya berlaku. Barangkali si Presiden dan ahli-ahli UMNO perlu tahu apabila kita maksudkan sebagai transformer di pusat-pusat pencawang besar untuk mengagihkan eletrik ialah pengubah yang akan menghasilkan voltan yang lebih besar atau lebih kecil daripada sebelum kemasukan arus eletrik ke dalam alatan itu. Maka, kalau magnitud yang dihasilkan sebelum dan selepasnya sama sahaja, tak perlulah pihak pembekal tenaga perhabis duit hendak pasang transformer!

Jadi, sekiranya hasil sebelum dan selepas pemilihan UMNO bagi penggal ini sama sahaja untuk parti UMNO, maka perhabis air liur dan kertas kerja sahajalah agenda transformasi politik yang dicanang oleh PM Najib!

Jangan kata PAS, UMNO pun tak de

 

Sehari sebelum umat Islam negara ini ingin menyambut Aidil Adha tahun ini, mereka diberitakan dengan satu keputusan mahkamah yang masih bersifat sementara iaitu larangan penggunaan kalimah Allah dalam terbitan Kristian yang kononnya khusus untuk edaran di Sabah dan Sarawak. Barangkali yang di Semenanjung kurang peka dengan permasalahan di sana yang telah ditimbulkan oleh mubaligh Kristian 'zaman tok kaduk' kerana mereka telah mendakyahkan agama Kristian di komuniti setempat dengan mengisyaratkan gelaran tuhan bagi orang Kristian ialah Allah.

Kita pun tidak mahu memperpanjangkan persoalan tentang asas kepada mengapakah pendakyah Kristian ketika itu sanggup menggunakan satu kalimah yang sudah cocok dengan agama Islam. Sedangkan, tiada satu pun negara majoriti Kristian dan yang mempunyai ketua negaranya sebagai ketua agama Kristian negara terbabit yang menggunakan kalimah Allah merujuk kepada tuhan dalam perbincangan keagamaan mereka. Dalam konteks Bahasa Inggeris misalnya, tiada pernah mereka menggunakan frasa, 'Allah, the Son and the Holy Spirit.'

Kembali kita ke Malaysia, dikhabarkan sebenarnya tiada ijmak pun yang tercapai antara pemimpin Kristian di negara ini yang membolehkan penggunaan kalimah Allah secara mutlak. Di kalangan pemimpin politik, orang yang begitu lantang menyuarakan tuntutan agar penganut Kristian dibenarkan menggunakan perkataan Allah bukannya beragama Kristian pun! Begitulah adatnya sebuah negara berbilang bangsa dan agama terpaksa mendepani cabaran seperti ini kerana ketidaksempurnaan sistem pemerintahan dan pelbagai tekanan luaran mahupun dalaman terhadap pembuat dasar dan pemerintah. Sehinggakan ada pemimpin di dalam parti politik Islam pun menyampaikan sokongan penggunaan kalimah Allah oleh orang Kristian!

Tambahan pula, keputusan yang dibuat oleh tiga orang hakim Mahkamah Rayuan kelmarin telah mendapat reaksi pihak tertentu yang memperkecilkan kredibiliti hakim-hakim yang terlibat. Misalnya, reaksi peguam politik terkenal, Zaid Ibrahim, yang juga terkenal sebagai seorang ahli politik terjun sana terjun sini. Di dalam twitternya, beliau menyifatkan hakim-hakim tersebut seolah-olah telah menjadi pakar teologi Kristian pula untuk menentukan mana yang penting dan mana yang tidak dalam agama terbabit. Bagaimanapun, pandangan Zaid sememangnya satu pandangan yang boleh diramal kerana beliau ialah antara tokoh politik yang agak lebih ‘terbuka’ dalam soal-soal berkaitan agama Islam.

Pada masa yang sama, media arus perdana tempatan turut serta menghangatkan lagi suhu politik tempatan dengan menghentam PAS kerana kurang vokal dalam isu kalimah Allah. Hal ini seolah-olah bagi mengakuri tuntutan tahaluf siyasi yang menjadi tunjang kepada hubungan parti Islam terbabit dengan dua parti tunjang Pakatan Rakyat dalam rangka untuk mengalahkan kerajaan yang ditunjangi BN. Ramai yang mempersoalkan ke manakah perginya taring PAS dalam menghadapi isu yang sangat-sangat kritikal membabitkan kesucian Islam. Sedangkan, asal kewujudan parti Islam terbabit yang mempunyai matlamat menjadikan negara Malaysia sebagai negara Islam (baca: Berkebajikan), tetapi kini sering memperlihatkan sisi lain yang tidak menggambarkan matlamat asal iaitu ke arah pembentukkan daulah Islamiyah.

Tiada sebarang tunjuk perasaan yang dibuat bagi menunjukkan sokongan kepada langkah Menteri Dalam Negeri pada ketika itu yang menghalang penerbitan akhbar Kristian menggunakan kalimah Allah. PAS tidak pula bersungguh-sungguh membuat rapat raksasa untuk mengecam tindakan penerbitan Kristian terbabit daripada menggunakan kalimah Allah persis parti terbabit menyertai himpunan BERSIH yang menuntut pembersihan dalam pilihan raya Malaysia atau pelbagai lagi himpunan pembangkang dan antikerajaan yang lain. Malah, kita pun sebenarnya tak nampak akan sebarang himpunan raksasa yang menuntut kepada mempertahankan kesucian Islam sebagaimana yang pernah di lakukan satu ketika dahulu. Adakah matlamat, awlawiyat dan kawaid parti Islam terbabit sudah berubah?

Kalau dahulu, jangan sesekali ada pihak itu menghina Islam dan mereka sanggup menyertai tunjuk perasaan mengutuk, mencerca kebiadaban pihak tertentu yang mempermainkan Islam (contohnya isu karikatur Nabi SAW oleh NSTP), dan suatu ketika, mencerca, mengutuk meluahkan perasaan keinginan pihak Majlis Peguam dalam mewujudkan semacam suruhanjaya agama. Kini, dalam hal yang paling suci dalam agama Islam iaitu nama Tuhan Yang Maha Esa, Yang Satu-satunya Untuk Bergantung Harap, Yang tidak beranak, lagi tidak tidak diperanakkan, dan tiada satu pun yang setara dengan-Nya Yang Maha Esa, tak banyak yang kita dengar daripada mereka. Ironinya ada pimpinan PAS yang menyokong agar kalimah Allah digunakan oleh orang Kristian walaupun sayap ulama dalam PAS sudah menetapkan bahawa tiadalah boleh kalimah Allah sewenang-wenangnya digunakan oleh bukan Islam.

Begitulah antara persoalan demi persoalan yang diutarakan oleh media arus perdana berkaitan isu pendirian PAS terhadap kalimah Allah. PAS kini disifatkan sebagai sangat dingin, tidak sebagaimana respon PAS yang dahulu dalam isu-isu berkaitan Islam. NGO-NGO berkait Melayu/Islam menyelar tindakan PAS yang tidak menunjukkan sebarang respon yang signifikan dalam usaha mempertahankan penggunaan kalimah Allah dalam ruang lingkup Islam sahaja. Dalam himpunan prakeputusan Mahkamah Rayuan pada hari Isnin yang lalu, tiada pun kelihatan kumpulan yang mewakili suara PAS (Nasharuddin Mat Isa tak kira sebab beliau ialah ahli terbuang) untuk memberikan sokongan terhadap usaha kerajaan memastikan agar kalimah Allah tidak digunakan dalam terbitan Kristian Katholik Malaysia, sebagaimana misalnya sokongan terhadap Anwar Ibrahim dalam keputusan Liwat 2.0. Akan tetapi, seandainya kritikan ditujukan kepada PAS, bagaimana pula dengan UMNO yang sebenarnya turut tidak vokal dalam isu yang sama, malah dalam kebanyakkan isu berkaitan Islami?

Kebenarannya, UMNO juga turut tidak menzahirkan sebarang sokongan yang jelas terhadap usaha menidakkan penggunaan kalimah Allah oleh orang bukan Islam sebagaimana yang dilaksanakan oleh NGO-NGO Melayu/Islam yang ada. Malah, diteorikan bahawa kegagalan kedua-dua parti majoriti Melayu/Islam untuk memberikan respon yang bererti kepada isu-isu berkaitan Islam menjadi sebab kewujudan NGO berteras Melayu/Islam yang muncul bagai cendawan tumbuh selepas hujan. Daripada sudut sejarah, itulah sebenarnya kelakuan UMNO yang agak malu-malu dalam menampilkan diri sebagai pembela agama. Malah, kegagalan UMNO dalam bersikap vokal dalam mempertahankan Islam pada zaman tok kaduk dahululah yang membawa kepada pembentukkan PAS. Jadi, UMNO sebenarnya sejak dahulu lagi tidak lantang mempertahankan Islam secara terang-terangan dan hanya sekadar beretorika, paling pun hanya dalam majlis perhimpunan agungnya sahaja. Sangat jarang sekali UMNO sebagai sebuah parti ke hadapan dalam isu-isu berkaitan dengan Islam walaupun mengaku bahawa mereka berjuang untuk agama, bangsa dan negara.

Kalau hendak diikutkan, 'himpunan sokongan' pada hari Isnin di Istana Kehakiman itu pun tidak menonjolkan parti UMNO sebagai salah satu daripada kumpulan pendesak, maka bagaimana mungkin boleh dikatakan UMNO sebagai pejuang Islam dan turut terlibat secara aktif dalam mempertahankan kalimah Allah? Barangkali UMNO perlu faham faktor pemisahan kuasa antara legislatif, eksekutif dan perjuangan marhaen menyebabkan usaha seorang menteri yang berasal daripada UMNO bukannya usaha parti UMNO secara langsung. Hal ini dikatakan demikian kerana seorang menteri akan dilihat akan bertindak atas kapasiti kerajaan dan bukannya parti. Walaupun pak menteri (daripada UMNO) yang mengusahakan halangan terhadap pihak Kristian Katholik untuk tidak menggunakan kalimah Allah dalam terbitan mereka, usaha itu sebenarnya hanya dapat dilihat atas kapasiti beliau sebagai seorang menteri dan anggota kerajaan, dan bukannya sebagai ahli parti UMNO.

Perkara ini nampak remeh namun itulah hakikatnya yang harus difahami oleh UMNO sendiri dan media-media arus perdana yang menyokongnya. Dalam menuju era politik yang lebih matang, tindakan seseorang menteri atau kerajaan tidak harus dilihat sebagai tindakan atas kapasiti parti walaupun menteri itu seorang ahli parti. Tambahan pula, hanya menteri-menteri sahaja yang diangkat sebagai satu-satunya yang berusaha dalam konteks isu kalimah Allah ini tanpa ditonjolkan iltizam yang berterusan daripada pihak kepimpinan dan ahli lain dalam UMNO hanya menunjukkan usaha itu ialah usaha sang menteri sahaja. Tindakan tuntutan UMNO dalam isu kalimah Allah langsung tidak tergambar dalam usaha mereka yang berterusan dan masih menyandarkan kepada situasi sebab menteri orang UMNO, dikira sebagai suara UMNO. Oleh sebab itu, tidak hairanlah sekiranya ada di kalangan ahli akar umbi yang mendakwa UMNO semakin kurang singnifikan dalam menjuarai isu-isu penting seperti agama Islam dan bangsa Melayu. Kedua-dua perkara ini banyak ditunjangi oleh usaha berpuluh-puluh NGO yang ditubuhkan untuk memperjuangkan isu-isu sebegini sedangkan pada masa 'kegemilangannya,' UMNOlah tunjang utama mempertahankan ketuanan Melayu.

Ke manakah perginya pemimpin UMNO yang lantang bersuara dalam isu berkaitan kalimah Allah ini. Di manakah suara-suara tegas yang bukan sahaja dizahirkan sekadar di media massa, namun dengan tindakan konkrit seperti menghantar memorandum, kenyataan resolusi yang tegas kepada pihak gereja dan badan-badan Kristian supaya jangan memanjangkan sama sekali isu ini dan membiarkan status quo dihormati dan dipatuhi demi keharmonian dan keamanan antara kesemua agama dan kaum? Manakah suara ketua pemuda dan pemuda, sebuah jawatan dan sayap parti yang secara tradisinya lantang mengemukakan tuntutan penting yang berkait agama Islam dan orang Melayu.

Bisu?

Pendek katanya, tak perlulah sesiapa pun yang mempersoalkan kenapa PAS tidak sebegitu vokal untuk memperjuangkan isu kalimah Allah kerana sememangnya ada di kalangan 'ulama' PAS (al-maklumlah kesemua ahli PAS ialah ulama, kata salah seorang pemimpin parti tersebut) yang berfatwa bahawa kalimah itu boleh sahaja digunakan oleh orang bukan Islam. Malah, yang perlu dibangkitkan ialah sejauh manakah istiqomahnya UMNO memperjuangkan isu-isu yang penting seperti agama Islam sebagai matlamat penting perjuangannya dan dipertonjolkan kepada umum. Kita perlu ingat, perjuangan itu bukan sekadar dipertontonkan apabila sesama sendiri sahaja, sebaliknya perlulah dizahirkan kepada yang bukan ahli sekali. Hal ini bolehlah dinisbahkan sebagaimana iman yang bukan sahaja setakat pengakuan di hati, dan ucapan di bibir, malah perlu dizahirkan dalam amal perbuatan. Sebaliknya, semakin hari, semakin jelas bahawa iltizam perjuangan berkait Melayu dan Islam hanya tampak diperjuangkan oleh NGO Melayu yang wujud jauh selepas kewujudan UMNO. Pastilah hal ini akan menimbulkan persoalan, sejauh manakah relevennya UMNO dalam memperjuangkan Islam?

Justeru, adakah suara UMNO tentang Islam sudah sepi selama-lamanya?

Wukuf

 

Wukuf di Arafah ialah rukun haji terpenting kerana tanpanya, tidak sah haji seseorang yang berniat untuk menunaikannya di Makkah pada musim haji. Calon haji yang tidak sempat melaksanakannya pada masa dan tempat yang ditetapkan, tidak akan mendapat 'haji' walaupun beliau berjaya memenuhi rukun-rukun dan wajib-wajib haji yang lain sesempurnanya. Sungguhpun yang meninggalkan wukuf itu membayar dam yang ditetapkan kerana meninggalkan amalan itu, pembayaran dam itu tidak dapat menampung kekurangan rukun haji dan calon haji tetap perlu menunaikan hajinya sekali lagi pada tahun yang akan datang.

Sebab itulah kita sering mendengar laporan di televisyen yang menerangkan usaha yang akan dilakukan oleh Tabung Haji untuk sedaya-upaya membawa jemaah Malaysia yang sakit atau telantar tiada daya untuk ke padang Arafah sebelum atau pada 9 Zulhijjah untuk setidak-tidaknya dapat berwukuf kerana amalan ini ialah puncak amalan haji pada tahun tersebut. Hal ini bertepatan dengan hadis Nabi SAW riwayat Abu Daud dan yang lainnya daripada Abdul Rahman bin Ya'mur,

'bahawa Nabi SAW meminta seseorang untuk menyeru, "haji itu ialah Arafah. Barangsiapa yang datang pada malam sebelum terbitnya fajar (10 Zulhijjah), maka dia telah mendapat Arafah." '

Hadis ini sudah cukup menunjukkan pentingnya wukuf di Arafah sambil mengisyaratkan hanya mereka yang dapat wukuf pada tempoh dan tempat yang ditetapkan sahajalah yang akan mendapatkan haji. Masakan tidak, hanya ibadah wukuf sahaja satu rukun yang memerlukan seseorang itu menunaikannya pada waktu yang spesifik iaitu selepas gelincir matahari 9 Zulhijjah sehingga waktu malamnya (i.e. malamm 10 Zulhijjah) dan sekiranya gagal, maka tak hajilah jawabnya calon haji itu!

Bagi mereka yang dipilih sebagai tetamu Allah, sudah tentulah ibadah wukuf ini akan dipenuhi dengan segala bentuk amalan memperingati-Nya dan berdoa kepada-Nya dengan harapan segala permintaan yang dimohon akan dimakbulkan oleh-Nya. Berpakaian serba putih, tanpa ada perbezaan antara yang berada atau yang miskin, yang berpangkat ataupun yang kuli, atau yang berkedudukan atau sekadar orang kebanyakkan, ibadah wukuf sering dianggap sebagai gambaran pada hari Mahsyar kelak semasa semua manusia dihimpunkan di hadapan Allah Taala selepas Hari Qiamat.

Bagi mereka yang masih belum terpilih untuk menunaikan haji, maka biasanya pada permulaan malam 10 Zulhijjah, akan bermulalah tempoh untuk dilafazkan takbir membesar dan memuji Yang Maha Kuasa sebagai simbol peribadatan dan kekerdilan diri. Mereka yang sempat berniat berpuasa sunat dan berpuasa pada siangnya (9 Zulhijjah), maka mereka telah menjalankan satu sunnah yang pernah disarankan oleh Nabi SAW. Namun, sekiranya tidak sempat/dapat berbuat itu, maka laksanakanlah yang masih boleh dibuat. Apatah lagi kesunnahan bertakbir Aidil Adha selepas sembahyang, berlangsung paling kurang selama empat hari selepas hari wukuf.

Dan esok, umat Islam akan menyambut Aidil Adha, salah satu daripada dua hari raya yang disyariatkan. Haiwan korban akan ditumbangkan dan gotong-royong akan dilaksanakan. Umat Islam yang memerlukan akan dicukupkan dengan daging korban yang akan diagihkan kepada mereka sebagai pengubat duka pada hari raya. Pengorban-pengorban pula mengharapkan penghampiran diri dan ketaqwaan kepada Rabbnya dengan harapan amalan mereka akan diterima.

Dalam konteks umat Islam Malaysia pula, hari wukuf tahun ini memberikan satu lagi sebab kepada kesyukuran kerana buat masa ini, kalimah Allah masih terpelihara untuk mereka dan tidak boleh diseleweng guna oleh agama lain untuk diertikan sebagai Tuhan bagi agama mereka. Mahkamah Rayuan melalui tiga orang hakimnya telah menetapkan bahawa kalimah Allah tidak dibenarkan untuk digunakan dalam terbitan Kristian Katholik di Malaysia. Sebelum ini, pelbagai usaha yang telah dibuat oleh bukan Islam untuk mengelirukan masyarakat terhadap penggunaan kalimah tersebut dalam terbitan akhbar mereka sedangkan tiadalah di dalam dunia ini, negara majoriti Kristian yang berkenan hendak menterjemahkan tuhan sebagai Allah. Maka apa ke halnya pihak gereja Malaysia berkeras mahu menggunakan Allah sebagai ganti nama bagi tuhan mereka?

Tampak sekali agenda pluralisme yang cuba disemai dalam masyarakat Malaysia dalam usaha menyamaratakan ehwal keagamaan di Malaysia sedang giat dilancarkan oleh golongan-golongan tertentu. Walhal, telah terpahat dalam perlembagaan persekutuan klausa agama Islam sebagai agama Persekutuan. Sepatutnya, asas itu mesti dihormati dan diakuri oleh setiap rakyat Malaysia tanpa mengira bangsa dan agama kerana kewujudan negara bangsa adalah berpaksi kepada Perlembagaan Malaysia. Sebaliknya, perlembagaan itu sekadar diwar-warkan apabila sesuatu perkara yang hendak dituntut itu selari dengan matlamat sendiri sahaja.

Pihak tersebut mungkin tidak akan berhenti setakat di situ sahaja. Mereka mungkin akan merayu, dan akan terus merayu ke mahkamah yang lebih tinggi lagi (selagi ada mahkamah) dan berhelah dalam usaha menjayakan agenda mengelirukan rakyat Malaysia. Jelas mereka mempunyai pengaruh politik untuk cuba membawakan isu ini agar dijadikan sebagai kaedah memancing undi bukan Islam dan memperlihatkan kononnya kerajaan Malaysia jumud dan tidak adil. Itulah hakikatnya yang sedang dihadapi oleh umat Islam kini.

Justeru, pada hari wukuf ini, tatkala saudara-saudara Muslim seagama sedang menunaikan amalan terpenting dalam ibadah haji, ada eloknya kita yang tak pergi haji ini bermuhasabah dan mengambil iktibar daripada ibada wukuf itu sendiri. Jutaan umat Islam tanpa mengira mazhab, keturunan, harta kekayaan, aliran politik, geografi kedudukan, sedang bersatu berhimpun di padang yang sama dalam rangka beribadah kepada Tuhan Yang Satu. Maka alangkah eloknya semangat dan roh sedemikian dapat ditanamkan ke hati sanubari umat Islam Malaysia; dalam mempertahankan akidah yang sama!