Tiada paksaan dalam beragama...........

 

Kalaulah seseorang itu faham frasa ‘tiada paksaan dalam beragama,’ maka wajar sekali dia juga faham tentang tiada paksaan dalam menjawab soalan. Banyak sebenarnya hadis Nabi SAW yang lebih menekankan agar umatnya diam daripada berkata-kata yang tidak bermanfaat. Allah Taala juga berfirman agar umat manusia bertanya kepada mereka yang lebih faham atau ahlinya. Oleh yang demikian, tidak akan tercalar sedikit pun reputasi seseorang itu seandainya soalan yang ditanya kepadanya tidak dijawab seandainya takut jawapannya disalah erti, tidak pasti atau tiada pengetahuan langsung untuk menjawabnya.

Begitulah halnya yang sepatutnya berlaku apabila salah seorang pimpinan tinggi PKR yang juga merupakan anak kepada Ketua Umum PR, diajukan soalan tentang kebebasan beragama; sejauh manakah seseorang itu bebas untuk beragama dalam sebuah dialog yang dianjurkan bagi membincangkan isu ‘Negara Islam.’ Jawapan yang dikemukakan pantas menjadi kontroversi kerana dalam kenyataannya, beliau yang pernah bersekolah di Assunta yang ‘mempunyai salib yang besar’, menyatakan ‘tiada termaktub di dalam Al-Quran berkenaan orang Melayu (harus memilih sesuatu agama)’ dan ‘kebebasan agama itu terpakai bukan hanya orang bukan-Melayu sebaliknya seharusnya terpakai secara ‘saksama.’

Untuk berlaku adil, kita haruslah bertanya sama ada status mental beliau pada ketika itu baik kerana seandainya tidak, maka beliau tidak boleh dipertanggungjawabkan atas ungkapan sebegitu (tidak mukalaf). Selain itu, perlu juga disiasat sama ada beliau terpaksa mengeluarkan kenyataan sebegitu disebabkan majlis tersebut dianjurkan oleh “Barisan Renaissance Islam” di sebuah gereja PJ. Namun, kenyataan balas beliau berkenaan ‘umat Islam harus patuh pada syariat Islam’ pada masa dan tempat lain menunjukkan apa yang beliau ungkapkan dalam majlis ‘Negara Islam’ itu dilakukan secara sedar dan bukan dipaksa.

Apa yang pasti, pelbagai polemik telah pun tercetus dengan kenyataan puteri reformasi itu. Sebagai ada pihak yang bersetuju sepenuhnya dengan kenyataan kebebasan agama itu mutlak kepada kesemua rakyat Malaysia termasuk yang berbangsa Melayu, ada pula yang menyatakan bahawa kenyataan YB Lembah Pantai itu telah diputar-belitkan kerana kononnya beliau tidak bermaksud yang orang Melayu boleh bebas untuk memilih agamanya.

Bagi penyokong dan pimpinan kerajaan BN, sudah semestinya isu ini akan digunakan sebaik mungkin kerana kenyataan tersebut memberikan tafsiran bahawa orang Melayu bebas memilih agamanya sendiri tanpa apa paksaan; sekali gus memberikan implikasi bahawa umat Melayu boleh sewenang-wenangnya murtad. Sedangkan dalam perlembagaan, termaktub klausa yang menyatakan bahawa orang Melayu itu beragama Islam; sementelah sebagai orang yang kononnya ‘menjunjung perlembagaan,’ adakah patut beliau mengeluarkan kenyataan sedemikian? Hal ini dikaitkan pluralisme dan liberalisme yang sering dipalitkan dengan bapa beliau dan pimpinan parti PKR.

Akhirnya, kita kembali kepada kemampuan seseorang menjawab soalan yang dikemukakan sedangkan soalan tersebut sememangnya soalan perangkap; maka patutkah dijawab? Malah, lebih tepat lagi, patutkah panel-panel tersebut dijemput memberikan pandangan tentang negara Islam sedangkan orang yang sepatutnya lebih mengetahui dari kalangan alim-ulama yang lebih berkelayakan untuk menjawab hal-hal tersebut daripada perspektif Islam? Mengapakah pihak penganjur tidak menjemput orang seperti Tuan Guru Sohibus Samahah Dato’ Nik Aziz mahupun Tuan Guru Sohibul Fadhilah Dato’ Seri Hadi Awang untuk hadir menerangkan apakah yang dimaksudkan sebagai negara Islam dan soal kebebasan beragama dalam Islam? Atau mungkin daripada pihak kerajaan seperti Dato’ Seri Jamil Khir Baharom mahupun Dato’ Dr Mashitah Ibrahim atau orang-orang kuat JAKIM supaya majlis sebegini dapat memuktamadkan konsep negara Islam yang boleh disesuaikan dan dibangunkan mengikut acuan tulen yang memanfaatkan pandangan pihak kerajaan dan pembangkang?

Soal negara Islam bukanlah sesuatu yang boleh dibuat main-main apatah lagi dibincangkan oleh orang yang bukan ahli. Tambahan pula, majoriti ahli panel yang dijemput pun tidak ada autoriti untuk bercakap tentang hukum-hakam Islam dan negara Islam; bagaimana hendak memberi perspektif sebenar tentang negara Islam dan agama Islam? Paling tidak, panel itu mestilah yang mahir undang-undang Islam sama ada klasik (yang diperoleh daripada kitab-kitab induk fiqh) mahupun yang termaktub dalam enakmen syariah masa kini yang diamalkan di Malaysia.

Apa yang dapat penulis simpulkan ialah penganjuran dan sesi soal-jawab berkaitan ‘Negara Islam’ menampakkan betapa ada pihak tertentu yang ingin memerangkap umat Islam dalam polemik kebebasan beragama. Seterusnya ahli penal yang mempunyai semangat motivasi yang tinggi seperti YB Lembah Pantai sudah semestinya didambakan untuk memberikan respon ‘panas’ mengenai kebebasan beragama. Namun, soalan perangkap sebeginilah yang menyebabkan kecaman yang agak kasar terhadap beliau sehingga keluarnya sepanduk “Muka Lawa tapi Bodoh.” Apa yang diucapkan telah dirakam dan walau bagaimana cara pun beliau cuba nafikan konotasi disebalik jawapan beliau, ‘kerosakan telah belaku.’ (damage has been done). Pepecahan pendapat umat Islam telah pun berlaku. Label melabel telah pun terjadi.

Justeru, sebagaimana yang telah penulis utarakan awal tadi, tiadalah hilang kredibiliti seseorang itu seandainya tidak mampu menjawab sesuatu yang bukan bidangnya malah, alangkah molek seandainya ditanya dahulu kepada yang ahli tentangnya. Ulama muktabar terdahulu telah mewariskan kaedah dan adab yang cukup baik apabila berhadapan dengan pelbagai persoalan daripada penuntutnya sehinggakan ada yang enggan menjawab soalan yang tidak diketahui jawapannya. Mereka tidak menjawab mengikut hawa nafsu mereka seolah-olah ingin menonjolkan yang mereka tahu segala jawapan yang dipersoalkan.

Terpulanglah kepada ahli politik kita terutamanya yang beragama Islam untuk meneladaninya. Atau, sememangnya jawapan tersebut merupakan luahan hati yang tulus untuk menunjukkan yang mereka tahu cakap pasal agama!!!